Teoretyske natuerkunde
De teoretysk natuerkunde of teoretyske fysika is in ôfdieling yn de natuerkunde dy't him dwaade hâldt mei it foarmjen fan nije natuerkundige teoryen. Dêrmei ûnderskiedet se har fan de eksperimintele natuerkunde, dy't ûnder mear teoryen mei help fan eksperiminten of proeven befêstiget of wjerleit, en de technyske natuerkunde, dy't de bekende natuerkundige wetten tapast yn apparaten, lykas masines, fleantugen, enerzjysintrales ensfh.
 |
Dit artikel is in stobbe oer natuerkunde.
Jo wurde útnûge en foegje jo witten hjir ta. |
Soarten bewurkje seksje
Der binne rûchwei twa soarten teoryen yn de natuerkunde.
- 1 De fenomenologyske teory
- 2 De fundamintele teory
Grutte trije bewurkje seksje
Fan de soad beoefeners fan de teoretyske natuerkunde út de skiednis binne de "grutte trije" Isaac Newton (1642-1727), James Clerk Maxwell (1831-1879) en Albert Einstein (1879-1955).