Sliep fan de siel
De Sliep fan de siel, ek wol kristlik mortalisme neamd, is in lear fan it kristendom dat deaden foarearst net nei de himel geane, mar yn it stof sliepe, oant de dei fan de Lêste Oardiel en de opstanning fan de deaden. It leauwen yn it sliepen fan de siel wurdt yn in tal restaurasjonistyske mienskippen, dêrûnder sândedeisadvintisten, dien. In tal lieders fan de protstantske Reformaasje stipen ek it leauwen yn it sliepen fan de siel, dochs Jehannes Kalvyn stipe it lywols net. Hy kaam nettsjinsteande wol mei de útdrukking "sliep fan de siel" (Psychopannychia) op it mêd. Inkelde fertsjintwurdigers wiene ûnder oaren John Milton, Thomas Hobbes en Isaac Newton.[1]
Boarnen, noaten en/as referinsjes: |
|