Transendintalisme: ferskil tusken ferzjes

De beweging ûntstie as reaksje op de algemiene steat fan de kultuer en de maatskippij, en benammen, it [[yntellektualisme]] fan [[Harvard-universiteit|Harvard]] en de doktrine fan de [[Unitarisme (teology)|unitaristyske]] tsjerke sa't dy oan it seminary fan Harvard ferkundige waard. Ynspirearre en oantrune troch de Ingelske en Dútske [[romantyk]], de bibelkrityk fan [[Johann Gottfried von Herder|Herder]] en [[Friedrich Schleiermacher|Schleiermacher]], en it skeptisisme fan [[David Hume|Hume]], hannelen de transendintalisten út it tinken wei dat der in nij tiidrek oanbrutsen wie. Sy hiene krityk op de konformiteit sûnder neitinken fan harren maatskippij, en stiene derop oan dat eltsenien sykje soe nei wat Emerson "in oarspronklike relaasje mei it universum" noemde. Sintraal yn it transendintalisme is it leauwe yn de ynherinte goedens fan minske en natuer. Transendintalisten leauden dat de maatskippij en har ynstellingen, benammen [[religy|organisearre religy]] en [[politike partij]]en, de ûnskuld fan it yndividu korrumpearren. De transendintalisten leauden dat it bêste yn de minske boppe kaam at er selsstannich libbe en sels yn alles foarsjen koe. In wiere mienskip kin allinne út sokke yndividuen bestean.

 

 

==Oare betsjuttingen fan ''transendintalisme''==