Grot: ferskil tusken ferzjes

In '''grot''' (fan it [[Frânsk]]e ''grotte''), '''spelonk''' (fan it [[Latyn]]ske ''spelaeum'') of '''rotshoale''' is in natuerlik foarme ûnderierdske romte yn [[rots]]eftige [[grûn]]. Dêrby giet it gauris om in gruttere romte. Wannear't sa'n soarte ûnderierdske romte lytser, nauwer en/of dreger tagonklik is of wurdt, sprekt men fan in '''holte'''. Ien grot kin út ferskate gruttere romten (of 'sealen'), gongen (of 'galerijen') en holten bestean. Faak binne der ek ferskate yngongen. In grot kin sadwaande in wier doalhôf wêze en reuseftige ôfmjittings oannimme. De langste grot fan 'e wrâld (ynsafier bekend) is [[Nasjonaal Park Mammoth Cave|Mammoth Cave]] yn 'e [[Feriene Steaten|Amerikaanske]] [[Amerikaanske steat|steat]] [[Kentucky]], mei in totale lingte fan 643 km. De djipste en teffens rjochtdelste grot fan 'e wrâld is de [[Voronjagrot]] yn [[Georgje]], dy't in hichteferskil omfiemet fan 2.197 m tusken de yngong en it djipste punt. Yn [[2013]] wiene der wrâldwiid 97 grotten bekend mei in djipte dy't grutter wie as 1.000 m. De [[tûke (betsjuttingsside)|tûke]] fan 'e [[wittenskip]] dy't grotten bestudearret, is de [[speleology]]; grotte-ûndersikers wurde sadwaande [[speleologen]] neamd. Speleology is in ûnderdiel fan 'e [[geology]].

[[File:LombrivesEntree.jpg|left|thumb|250px|Utsjoch fan binnenút op 'e yngong fan 'ede [[Grot fan Lombrives]], yn [[Frankryk]].]]

Foar in protte [[bist]]esoarten binne grotten in foarm fan húsfêsting dêr't se net sûnder kinne. Sokke bisten wurde [[troglofyl|troglofilen]] neamd. Men kin dêrby tinke oan [[flearmûzen]], dy't [[nacht]]s útfleane om op [[ynsekt]]en te jeien, mar [[dei|oerdeis]] hingjend oan it plafon fan grotten yn grutte [[koloanje]]s fan soms wol miljoenen eksimplaren [[sliep]]e. Oare bistesoarten komme útslutend yn grotten foar en sjogge nea it [[sinne|deiljocht]]. Dy bisten wurde [[troglobyt|troglobiten]] neamd. Faak binne dy útsûnderlik goed oanpast oan it [[libben]] yn oanhâldend [[tsjuster]] en binne harren [[each|eagen]] [[degeneraasje|degenerearre]] om't se dêr yn grotten neat oan hawwe. In goed foarbyld dêrfan is de [[olm (salamander)|olm]], in [[salamander]]soarte út beskate grotten yn [[Sloveenje]]. Oare bisten hawwe oanpassings om yn it tsjuster har paad fine te kinnen, lykas [[swypspinnen]], dy't sterk ferlinge [[foarpoat]]enfoarpoaten hawwe dêr't se mei [[taastsin|taaste]] kinne. Yn guon grotten yn [[Australaazje]] produseare de [[larve]]n fan 'eit [[langpoat]]esoartelangpoatesoarte ''[[Arachnocampa luminosa]]'' troch in [[gemy]]sk proses dat [[bioluminesinsje]] hjit in blau-griene gloede, wêrmei't se [[proai]]en lokje. Yn 'e [[Waitomo-grotten]] fan [[Nij-Seelân]] is dy gloede sa spektakulêr, dat der op deistige basis hûnderten [[toeristen]] op ôfkomme.