Lûdsfilm: ferskil tusken ferzjes
Content deleted Content added
kt |
L red |
||
Rigel 1:
[[File:Heer_Hamburger_spreekt_over_geluidsjournaal_Polygoon_Opdrachtfilm_-_Open_Beelden_-_42786.ogv|right|thumb|250px|[[Polygoonsjoernaal]], 1931. [[David Hamburger|David Hamburger jr.]], [[foarsitter]] fan 'e ''Nederlandse Bioscoopbond'', oer it lûdsfilmsjoenaal dat it yn 't plak fan it [[stomme film|stomme]] ''Hollands Nieuws'' komme soe.]]
In '''lûdsfilm''' is in [[film]] mei [[syngronisaasje|syngronisearre]] [[
De wichtichste stappen op it mêd fan 'e kommersjalisaasje fan 'e lûdssinema waarden yn 'e midden en twadde helte fan 'e [[1920-er jierren]] set. Wat koarter de film, wat ienfâldiger oft it wie om lûd oan byld te keppeljen, dat oarspronklik waarden inkeld koarte films as lûdsfilms útbrocht. Sokke lûdsfilms waarden doedestiden fan 'e stomme film (dy't doe de noarm wie) ûnderskaat troch se ''talking pictures'' of ''talkies'' te neamen. De ierste [[langspylfilm]]s mei lûd hiene gjin [[dialooch]], mar inkeld [[filmmuzyk]] en [[lûdseffekten]]. De earste langspylfilm mei lûd dy't ek dialooch omfette, wie ''[[The Jazz Singer]]'', út [[1927]], dy't makke wie mei [[Vitaphone]], doe it toanoanjaande [[merknamme|merk]] fan lûd-op-plaattechnology. Dy film waard in grut súkses, mar doe't de lûdsfilm yn 'e jierren dêrnei de stomme film hast folslein ferkrong, ûntjoech lûd-op-filmtechnology him ta de standertwize om lûd en byld te keppeljen.
|