Theresia fan Lisieux: ferskil tusken ferzjes

Content deleted Content added
RomkeHoekstra (oerlis | bydragen)
RomkeHoekstra (oerlis | bydragen)
Rigel 73:
 
==== Bekearing ====
Yn 1886 wennen Louis Martin mei de dochter de nachtmisseKrystnachtmisse by yn de katedraal. Werom yn Les Buissonets sette Theresia lykas allede tradysje jierrenwoe har skoech foar de hurd op, dêr't de kado's delset wurde koene. Louis Martin wie warch en sei tsjin Céline: "aldergelokst is it foardit itjier foar it lêste jierlêst". Theresia begjintbegûn dandoe te gûlen, mar paktpakte har fuortendaliks wer op en bliidoptein paktpakte hja de kado's út. Letter lei hja út dat hja op dat stuit befrijd waard fan de lekken en brekken fan har bernetiid. Ynienen fiele hja de neisteleafde yn har hert kommen, it ferlangen om harsels te ferjitten. Dy genede die har groeien en makke har folwoeksen. Hja neamde dat letter de nacht fan har bekearing en it begjin fan it tredde diel fan har libben, it moaiste diel.
 
Hja giet fiif kear yn de wike ter kommuny, lêst in soad en leart "[[It Neifolgjen fan Kristus]]" út de holle. De famylje fynt it prachtich, en de Guerings litte Theresia graach hiele stikken resitearje as hja op besite is. Ek begjint hja fûleindich te bidden foar de bekearing fan sûnders. De kranten skriuwe yn dy tiid in soad oer de foar in trijefâldige moard feroardiele [[Henri Pranzini]], dy't yn de parse beskreaun wurdt as in meunster om't er hielendal gjin spyt liket te hawwen fan syn misdieden. De eksekúsje troch de [[guillotine]] sil yn de simmer fan 1887 plakfine en fol fjoer bidt Theresia foar syn bekearing. Fan God freget hja in om in ienfâldich teken fan bekearing, sadat hja wit dat it net om 'e nocht is. Doe't it safier wie en Pranzini eksekutearre wurde soe wegere er in preester te sjen. Mar op it alderlêste stuit draaide er him om en tute er it krús, ear't er ferstoar. As hja dêroer lêst is dat foar har de befêstiging fan har ropping: hja moat non wurde om foar alle sûnders te bidden.