Yn [[1923]] waard Brandsma heachlearaar oan de yn dat jier stifte [[Katolike Universiteit NymwegenNimwegen]], de hjoeddeiske [[Radboud Universiteit]]. Hy wie spesjalisearre yn de skiednis fan de mystyk, hy joech les yn de wiisbegearte en de ‘skiednis fan it fromwêzen’, of wol, de mistyk. Brandsma hie tal fan akademyske funksjes en wie yn de tiid fan it kolleezjejier 1932/1933 [[rektor magnifikus]]. Yn dizze funksje huld hy in taspraak oer it godsbegryp yn de nijmoadrige tiid dy’t in soad omtinken krige. It skaaimerke de mandéligens fan syn leauwe-oertsjûging wêryn sawol progressive tinkbylden as ‘rike roomske’ ortodoksy in plak hawwe.
