Sedemisdriuw: ferskil tusken ferzjes

In '''sedemisdriuw''' is in [[misdriuw]] op seedlik gebiet, d.w.s. in frij swier [[strafber feit]] dat tsjin 'e seden (oftewol de noarmen en wearden) yngiet. Yn 'e regel hat soks te krijen mei seksualiteit.

 

Sedemisdriuwen steane yn it [[strafrjocht (Nederlân)|Nederlânske strafrjocht]] fermeld yn it [[Twadde Boek (Misdriuwen) fan it Wetboek fan Strafrjocht]], t.w. de artikels 239 o/m 253. Dêrby moat men tinken oan saken as [[ferkrêfting]], [[ynsest]], [[seksuële oantaasting]], [[ûntucht]], [[twongen prostitúsje]], it [[prostituëarjen fan minderjierrigen]], it besykjen fan in minderjierrige [[prostituee]], [[bestialiteiten]], it produsearjen of besitten fan [[bernepornografy]] en/of [[bistepornografy]], en [[sekstoerisme]] (yn it bûtenlân). Under sedemisdriuwen falle wetlik sjoen ek guon saken dy't de measte lju wierskynlik net as sadanich beskôgje soene, lykas it ferkeapjen fan [[etanol|alkohoalyske drank]] oan immen dy't al dronken is, en it ta beskikking stellen fan in bern dat jonger is as tolve jier foar [[bidlerij]] of foar wurk dat neidielich is foar de sûnens.

 

Njonken sedemisdriuwen (oftewol relatyf swiere strafbere feiten tsjin 'e seden) besteane der ek oertrêdings tsjin 'e seden (oftewol relatyf lichte fergripen). Dy steane yn it [[Tredde Boek (Oertrêdings) fan it Wetboek fan Strafrjocht]], mar de measten dêrfan binne ûnderwilens ferfallen. Allinnich artikel 453, tsjin [[iepenbiere dronkenskip]], is noch fan krêft.

 

Saken dy't foarhinne yn [[Nederlân]] by de wet as sedemisdriuwen ferbean west hawwe, wiene:

* praktisearring fan [[homoseksualiteit|homoseksuële]] [[seksuële omgong|omgong]] tusken mearderjierrigen ([[1940]]-[[1945]]; ynfierd troch it [[Dútslân|Dútske]] bestjoer fan Nederlân ûnder de [[Twadde Wrâldoarloch]])