Markomanne-oarloch: ferskil tusken ferzjes

Sûnt de oermastering fan Galje wie it ferdigeningssysteem fan it Romeinske ryk baseare op twa strategyen. Oan de iene kant hienen de Romeinen in paraat leger fan inkele hûnderttûzenen soldaten dy't de noardgrins (de [[Ryn]] en de [[Donau]]) fleksibel yn de gaten hâlde koenen. Harren twadde strategy wie it opsetten fan [[fazalsteat|fazalsteaten]]. Foaral de [[Germanen|Germaanske]] stammen krekt bûten de Romeinske grinzen wienen hjirby belutsen. Yn ruil foar militêre stipe krige sy in finansjele fergoeding út Rome wei. Dizze taktyk hie yn de [[1e ieu|1e]] en [[2e ieu]] goed funksjoneare, mar begûn ûnder it regear fan Markus Aurelius te stûkjen, doe de fazalsteaten oan de [[Ryn]] en de [[Donau]] harren tsjin Rome kearden. De Markomannenoarloch wie in grut ûnderdiel fan dizze opstân.