Dagobert I: ferskil tusken ferzjes

'''Dagobert I''' (603 - 639) wie [[kening]] fan de [[Franken]] fan [[629]] oant [[639]]. Hy wurdt troch skiedkundigen sjoen as de lêste grutte Frankyske kening fan de [[Merovingen|Merovingers]], dy't om 630 hinne op de Friezen in oerwinning helle. Under syn opfolgers soe it Frankyske ryk yn macht in stik tebek gean.

Tusken [[623]] en [[632]] wie Dagobert allinnich kening fan [[Austraasje]], it saneamde ''Eastlân''. Yn [[629]] folge hy syn heit [[Klotarius II]] op as kening fan de Franken tegearre mei syn broer [[Garibert II]], dy't yn [[632]] stoar. Under syn bewâld makke hy [[Parys]] ta haadstêd fan it [[Frankyske ryk]]. Dat waard him net yn tank ôfnommen troch de Austrasyske aristokraten. Yn [[634]] kamen sy in opstân en moast Dagobert syn doetiids noch trije jierrige soantsje [[Sigibert III]] kening fan Austraasje meitsje. Syn soanensoannen soenen letter bekindbekend waarden as niksnuttersneatdoggers, de fadsige keningen.

Dagobert hie in oantal goeie riedsmannenriedslju. [[PepijnPipyn fan LandenLannen]] wie de earste [[hofmeier]] fan betsjutting. Hy wie riedsman tegearre mei de [[hillige Eloi]] of Eligius en de [[hillige Audoenus]].

Under Dagobert hawwe de Franken striid fierd tsjin de [[Friezen]]. Ynset fan de fijannigens wie it behearskjen fan it wichtichste rivieregebiet besuden de [[Ryn]] dat de Friezen earder, ûnder kening [[Audulf]], de Franken ôfhannichôfhandich makke hienen. Skriftlike boarnen neamme it feroverjen troch de Franken fan it gebiet fan de [[Alde Ryn]] om [[630]] hinne op de [[Friezen]]. Yn [[Utert]] bouden se in [[tsjerke]]. Nei it regear fan Dagobert koenen de Franken harren dêr net hanthavenje en kaam it wer yn hannen fan de Friezen.