Twanatoerelear: ferskil tusken ferzjes

De '''twa-natoerenlear''' giet oer de ferhâlding fan it godlike en minsklike yn de Persoan fan [[Jezus Kristus]], dy't troch de [[Kristenen]] as de Soan fan [[God]] beskôge wurdt. Dizze kwestje hinget hiel krekt tegearregear mei de lear fan [[trije-ienheid]] en makket dêr feitlik part fanútfan út.

Op hokker wize de ferhâlding fan de Soan ta de Heit omskreaun wurde moat, hâlde de kristlike mienskip harren eartiids in skoftlang dwaande. Oan 'e iene kant wie der de [[Gryksk]]e term ''homoiousios'' (gelyk yn wêzen, gelykegelike substânsje), oan 'e oare kant de term ''homoousios'' (itselde wêzen, itselfdedeselde substânsje). Mei "gelyk yn wêzen" wie der romte foar spekulaasje oer de ferhâlding tusken Heit en de Soan, mei "itselde wêzen" wie dat der net. Yn de twa-natoerenlear is de Soan sawol minsk as God en dat kaam it beste ta úteringutering yn de twadde Gryske term ''homoousios'', "itselde wêzen".

Op it [[Konsylje fan Kalsedon]] ([[451]]), dêr't de lear fan de trije-ienheid en de twa-natoerenlear foarfêst faststellefêststeld wurde soe, waard dêrom keazen foar ''itselde wêzen'' yn stee fan ''gelyk yn wêzen''.