Yn [[1923]] waard Petersen heechlearaar Erziehungwissenschaft yn [[Jena]] yn [[Dútslân]]. Yn [[1924]] starte hy in beskieden eksperimint mei in oare opset fan it ûnderwiis, wêrby't bern yn in neineffens leeftyd mingde groepen ûnderwiis krigen. SanSa'n mingde groep neamde hy stamgroepenin stamgroep. Dit waakste stadich oanstadichoan út ta in skoalle foar 6- oant 15-jierrige bern. Letter wreide hy dit ek út mei in beukerskoalle en groepen foar spesjaal ûnderwiis. Wichtich wie ek it ûndersyk yn de praktyk dat yn dizze skoalle ferrjochte waard, mei nammebenammen troch Petersen syn frou, Elze. Nei de [[Twadde Wrâldkriich]] betocht Petersen op grûn fan syn ûnderfiningenûnderfinings en ynsichten in totaalopset fanfoar it ûnderwiis foaroan bern fan 4 oant 18 jier. Syn ûnderwiis kundigeûnderwiiskundige haadwurk is de "Führungslehre des Unterrichts" oersetten as "Fan didaktyk nei ûnderwiis[[pedagogy|pedagogyk]]". Yn de Naasje tiidNazitiid stie de skoalle fan Petersen ûnder in grutte druk, mar de skoalle mocht iepen bliuwe. Dit hat liedelaat ta krityske beskôgingen oer de persoan en tinkbieldentinkbylden fan Petersen. Dôchs hawhawwe se him net op Naasje tinkbieldenNazttinkbylden betraapje kintkind. Nei de kriich lei Jena yn de [[Ruslân|Russyske]] besettingssône. DerDêr krige Petersen problemen mei de [[kommunisme|kommunistyske]] autoriteiten en yn [[1949]] waard syn skoalle sluten. Hy emigrearre nei West-Dútslân. DerDêr ferstoar hy yn 1952.
