Slach by Turyn (312): ferskil tusken ferzjes

Nei de machtsstriid dy't folge op de dea fan keizer [[Konstantius Klorus]] folge yn [[308]] in ta-inoarkommen tusken de ferskate troanopfolgers. Op de [[KonferênsjeKonferinsje fan Karnuntum]] waard fêststelle dat [[Galerius]] keizer fan it easten bliuwe soe, mei [[Maksiminus Daia]] as ûnderkening, en dat [[Lisinius]] de macht yn it westen útoefene soe, holpen troch [[Konstantyn de Grutte|Konstantyn I]]. Mar al dizze ôfspraken wurken yn de praktyk net omdat [[Maksentius]], dy't net mei die oan de konferênsjekonferinsje, syn posysje yn Rome net opjouwe woe en Lisinius, de oanwezen persoan om him te bestriden, der neat oan dwaan woe. De situaasje waard hieltyd komplekser doe't Galerius ynstee fan Maksiminus Daia, de Caesar fan it easten, Lisinius as opfolger oanwiisde. Al dizze ûntwikkelingen joegen Konstantyn de gelegenheid tsjin Maksentius ten stride te lûken.