Piets Althuis: ferskil tusken ferzjes

Content deleted Content added
Swarte Kees (oerlis | bydragen)
oer it byld yn Warkum
Swarte Kees (oerlis | bydragen)
red
Rigel 1:
'''Piets Althuis''' ( [[Warkum]], [[1942]] ) is in byldzjend keunstner en skoaljuffer út [[Warkum]]. Se folge earst in oplieding foaroan LU-Tekenjen.de Sekweekskoalle hat sa'n 25 jier byyn [[SwolSnits (stêd)|Snits]] wenne en kaamletter doehelle weromse neide Warkumakte LU-Tekenjen. YnOp dehar tachtigerfjirtichste jierren begûngie se meinei itde meitsjenFrije fanAkademy byldenyn en[[Nunspeet]]. folgeEarst tagelykfoar in opliedingskilderoplieding, mar dat waard letter byldhouwen. oanSe dehat Frijesa'n Akademy25 foarjier Byldzjendeby keunsten[[Swol]] wenne en hatkaam doe werom nei Warkum dêr in eigen atelier yn Warkum.
 
Wurden út gedichten, ferhalen en ferskes binne faak it begjin fan har bylden. De bylden ( meast fan brûns ) krije dan ek faak in namme mei. Yn [[2006]] fierde Piets dat se 25 jier keunstner wie. Dêrby ferskynde in boek en waard it byld 'Moeting op it plein' ûntwurpen. It bestiet út fiif minsken, - twa folwoeksenen en trije bern- op it Warkumer plein. It byld symbolisearret alle moetings dy't de keunstneresse alle jierren hân hat mei opdrachtjouwers en galerygasten.
 
Doel is altyd om de bylden licht lykje te litten. Alle bylden steane dan ek rjochtop en binne fan trije kanten te besjen. Har motto is dan ek: "In byldgeande islinen neasymbolisearje swier,foar ekde frijheid. Hja hat in soad mei ljocht en de loft. As bern rûn se al kinstaltyd itomheech nette optille"sjen. De widens fan de loft, de fûgels meitsje dat se har frij fielt as keunstner. Se fergeliket keunst ek wol mei leafde en freonskip, it net te fetsjen mar it is der wol..
 
Wurk fan Piets Althuis is oankocht troch de gemeenten [[Skarsterlân]] en [Nijefurd]]. Har wurk wurdt ek as priis brûkt om wurdearring blike te litten oan minsken dy't dat fertsjinje.
Rigel 14:
[[Kategory:Byldzjend keunstner]]
[[Kategory:Warkum]]
 
De opwaartse lijnen symboliseren voor de Workumse ook vrijheid. ,,Ik haw in soad mei ljocht en de loft. As bern rûn ik al altyd omheech te sjen. De widens fan de loft, de fûgels, prachtich, sa’n frij gefoel. En ik fiel my frij as keunstner.” Een gevoel dat ze pas betrekkelijk laat heeft mogen ervaren; Althuis is een laatbloeier. Als kind schilderde ze veel en het liefst was ze als tiener al naar de kunstacademie gegaan. De jaren vijftig waren echter geen tijd voor drieste uitspattingen en dus moest het een degelijke opleiding worden waar je brood mee op de plank kreeg: de kweekschool in Sneek.
De droom ooit kunstenaar te worden, liet haar echter niet los. Op haar veertigste - de kinderen inmiddels groot genoeg - greep ze alsnog haar kans en