(Boppesteand skema wurdt ek wol sechtjin maats blues neamd wêrby't elk teken stiet foar in heale toan yn in 2/2- of 4/4-maat. De blues hie fanâlds gjin bân mei notaasjes, dus doe't dêr mei begûn waard ynterpretearre de iene in nûmer wol ris wat oars as in oar.)
Ek op op dit skema binne hast ûneinige fariaasjes mooglik, benammen as de yn de blues faak as oergong brûkte septym-akkoarden derby helle wurde.
B B S7 S7 |<br>
B B B7 B7 |<br>
S S S7 S7 |<br>
B B B B |<br>
B B B7 B7 |<br>
S S S7 S7 |<br>
B B D7 D7 |<br>
B B B D7 |<br>
Ek yn boppsesteand skema wurdt yn de lêste maat it dominant akkoard brûkt en is dêrmei in oergongsakkoard nei in folgjend fers of bygelyks in ynstrumintale solo.
Yn it ûndersteande foarbyld stiet it patroan yn D, en hoe’t it past yn in fers. Foar eltse tel is ien akkoard werjûn wêrby’t in streekje ( “-“ ) stiet foar it kontinuearjen fan it foarrige akkoard:
