Hans Falck fan Neurenberch: ferskil tusken ferzjes

Content deleted Content added
st
→‎Yn Ruslân: puntsjes o de i
Rigel 12:
 
===Yn Ruslân===
Yn Ruslân wie er bekend as '''Ivan Falk''' of '''Johann Falk'''. Hans Falck wurdt it earst yn histoaryske dokuminten neamd yn 1627(!) as ambachtsman by de Moskouske Kanonne Wurkpleats. Fan dat jier ôf oant de lette 50er jierren fan de 17e ieu, wurdt er beskôge as de wichtichste klok- en kanonnemakker út Moskou. Falck hie in offisjeel salaris en krige dêrneist ien kear yn't jier in ‘jefte fan de tsaar’. Hy krige in stiennen wurkpleats wylst de oare metaaljitters it mei in houtenien dwaan moasten. Hans Falk wenne by de hûshâlding fan ''[[Knyaz]]'' Michail Kozlovsky yn de Rozhdestvenskaja Strjitte. Yn april 1641, die er it fersyk oan de tsaar, út namme fan Michail Fjodorovitsj, at dy him net fan in eigen hûshâlding foarsjen koe. Dat soe rillegau barre.
 
De Dútske gelearde en diplomaat [[Adam Olearius]], dy’t yn 1634/1635 troch Ruslân reizge, neamd Falkck yn syn boek ''Beschreibung der muscowitischen und persischen Reise''. Hy seit dat Falck in tige betuftbetûft ambachtsman wie út Neurenberch dy’t de Russen leard hat om kanonnen te jitten. Adam Olearius seit ek dat Falck yn steat wie ta it fabrisearjen fan kanonnen dy’t mei 25 pûn buskrût 26 pûn izer ôfsjitte koene . Neffens Olearius wie er dêrtroch yn Hollân al ferneamd wurden.
 
Yn [[1641]] kriget Falck fan Michail Fjodorovitsj de opdracht om in 700 [[pûd]] (11,500 kg) swiere klok te jitten foar de ''Dormition'' Katedraal fan it Kremlin[[Kremlyn]], dy’t lykwols tsien jier letter ferbrizelje soe. Yn 1652 krige Falk ferskil fan miening mei guon oare klokmakkers (laad troch Danila Matvejev en Jemeljan Danilov) oer it ranen en opnij jitten fan dizze klok; de rjochtsaak dy't dêr fan kaam hat er ferlern. De tsaar hat him doe wierskynlik ferfongen troch Jemeljan Danidov (1627) dy't stoar yn de pestepidemy fan simmer [[1654]].
 
Hans Falk hat mear as 25 jier yn Ruslân wurke. Meast hawwe syn klokken gjin sinjatuer mei krige, dat der kinne mar in minderheid fan syn produsearre work mei wissichheid oan him taskreaun wurde:
Hans Falk hat mear as 25 jier yn Ruslân wurke. Meast hawwe syn klokken gjin sinjatuer mei krige, dat der kinne mar in minderheid fan syn produsearre work mei wissichheid oan him taskreaun wurde:
 
*in klok foar it Geboarte Kleaster yn [[Vladimir]] (1632)
*in klok foar de Annunsiaasje Katedraal yn [[Kazan]] (1640; mei sinjatuer fan Falck)
*in klok foar de Trinity Tsjerke yn Nikitniki (1649; it is no in a part fan de samling fan it Steats Histoarysk Museum
*in klok foar de klokketoer fan it Savva Storozhevsky Kleaster omkriten [[Zvenigorod]] (1652)
*in klok foar de Transfiguraasje Katedraal yn [[Jaroslavl]] (mei sinjatuer fan Falck)
*mooglik de 35-pûd (570 kg) Rodionovsky klok fan de Ivan de Grutte Klokketoer fan it Kremlin yn Moskou, getten yn 1647
 
It is ek witten dat Falck de saneamde ''Yunak'' [[heakbus]] makke hat.
 
It is net dúdlik hoe’t Hans Falck’s tsjinstferbândlibben nei it einigjen fan syn tsjinstferbân by de Moskouske Kanonne Wurkpleats ta in ein kommenferrûn is. Faaks is er werom gien nei syn heitelân, of hy kin stoarn wêze oan de pest dy’t yn de 50er jierren in soad slachtoffers easke hat yn Moskou. Yn alle gefallen hat syn work fan grutte ynfloed west op de Russyske metaaljitterij yn de twadde helte fan de 17e ieu. Histoaryske dokuminten neame fjouwer learfeinten fan Falck: Stepan Orefyev, Timofei Timofejev Utinkov, Ivan Timofeyev Reztsov, Ivan Ivanov. Yn it wurk fan ferneamde jitters Jemeljan Danilov, Alexander Grigorjev, en de famylje [[Motorin]] kin men de jitmetoades fan Falck werom fine.