Sicco Mansholt: ferskil tusken ferzjes

Content deleted Content added
No edit summary
Rigel 10:
Yn de oarlochsjierren wie Mansholt aktyf yn it ferset. Hy ferberge net allinne ûnderdûkers yn de [[Wieringermarpolder]]; mar organisearre ek iten foar de westlike provinsjes. Mansholt waard daliks nei de [[befrijing]] út reden fan syn warberens yn it ferset lokoboargemaster fan de gemeente [[Wieringermar]], dat yn de oarloch ûnder wetter set wie troch de Dútsers.
 
In juny [[1945]] frege PvdA-premier [[Wim Schermerhorn]] Mansholt mei te dwaan oan it earste nei-oarlochske kabinet as minister fan Lânbou, Fiskerij en Fiedselfoarsjenning. Hy wie mei 37 jier de jongste minister. Hy wie oansteld fanwegen syn goede organisatoaryske kwaliteiten en hy waard frege om de fiedselfoarsjenning te beoarderjen, omdat der op dat stuit noch mar foar ien wike iten yn Nederlân wie. Mei in krêftich ynkeapbelied, frijwat strange fiedseldistribúsje en behearsking fan de priis slagge it him de situaasje te stabilisearjen. Hjirby spile ek mei dat syn neef [[Stephanus Louwe Louwes]] de lieding oer it noch goed funksjonearjende direktoraat-generaal fan de Fiedselfoarsjenning hie.
 
Hierbij speelde mee dat zijn neef [[Stephanus Louwe Louwes]] de leiding had over het nog goed functionerende directoraat-generaal van de Voedselvoorziening. Hoewel Mansholt aanvankelijkhat vanúteinlik plandiel wasnaam om slechts 2 jaar minister te blijven, vond hij het werk zo leuk, dat hij ook in de jaren erop besloot minister te blijven. Mansholt nam deel aanoan zesseis regeringenregearings: [[Kabinet-Schermerhorn/Drees|Schermerhorn-Drees]] inyn 1945; [[Kabinet-Beel I|Beel]] inyn 1946; [[Kabinet-Drees/Van Schaik|Drees-Van Schaik]] inyn 1948, en nognoch drietrije kabinetten Drees: [[Kabinet-Drees I]] inyn 1951, [[Kabinet-Drees II]] inyn 1952 en [[Kabinet-Drees III]] inyn 1956. TijdensAs zijnminister ministerschapwie hielder hij,letter nadwaande demei voedselvoorzieningit temodernisearjen hebbenfan hersteld,de zichlânbou. bezigHy met het moderniseren van de landbouw.sette Hijútein begonmei in nauwe samenwerkinggearwurking metmei de Stichting voorfoar de LandbouwLânbou (inyn 1954 hernoemdwerneamd totta hetit Lânbouskip (''Landbouwschap'')) meten destelde vaststelling van gegarandeerdegarandearre [[minimumprijsminimumpriis|minimumprijzenminimumprizen]] voorfêst foar de belangrijkstewichtichste NederlandseNederlânske landbouwproductenlânbouprodukten, gecombineerdkombinearre metmei de invoeringynfiering vanfan [[ymportheffing]]en en vergoedigenfergoedigjen (restitutiesrestitúsjes) voorfoar [[eksportprodukt]]en. Om de productiviteitproduktiviteit te verhogenferheegjen, werdwaard ookek veelin geldsoad geïnvesteerdjild instutsen onderzoekyn ûndersyk en onderwijsûnderwiis en zettesette hijer inyn op [[schaalvergrotingskaalfergrutting]]. InSyn zijnbelied beleidliet kwamsyn zijnsosjaal-demokratyske sociaaldemocratischeynslach inslagdúdlik duidelijk tot uitingsjen; hijhy wildewoe dat, neteltse alsgoedbuorkjende in andere bedrijfstakkenboer, elkelykas boeras dieyn economischoare verantwoordbedriuwstûken, bezigrjocht was in zijn bedrijf het recht hadhie op eenin goed bestaanbestean, vakantiefakânsje en de mogelijkheidmooglikheid om zich ookhim cultureelkultuereel te ontwikkelenûntjaan.
 
Mansholt hadhie hetit economischekonomysk tij meemei en kreegkrige medemei daardoordêrtroch weinigmar kritiek,in zonietbytsje krityk, zelfssels lof opfoar zijnsyn beleidbelied vanuitfan de boerenorganisatiesboere-organisaasjes, diedy't doorgaansmeast onderdeelpart vormdenwienen vanfan de christelijkekristlike partijen. Op congressenkongressen vanfan de Pvda liet hijer welwol duidelijkdúdlik zijnsyn voorliefdefoarleafde voorfoar de [[sosjalisme|socialistische]] [[grûnpolityk]] horenblike, maarmar eenmaalas inlid defan it regeringregear streefdesocht hijer altijdaltyd naarit compromissenkompromis. BinnenYn de ministerraadministerried stondstie hijer voorfoar zijnsyn boerenzaakboeresaak en ginggie daarbijer confrontatieskonfrontaasjes nietnet uitút de wegwei. ZoBygelyks warenwienen begrotingsonderhandelingende voorbegruttingsûnderhannelingen hemtige eenwichtich belangrijkefoar zaak,him; syn waarbijúthâldingsfermogen zijnyn uithoudingsvermogendy beschouwdsaken wordtwie alshast legendarischlegindarysk.
 
Tegen het begin van de jaren '50 begon zijn succesvolle landbouwbeleid echter wat in te boeten, daar ook andere landen begonnen met [[proteksjonisme|proteksjonistyske]] maatregelen om hun eigen landbouw te beschermen. Mansholt begon daarop voor het eerst te denken over een gemeenschappelijke Europese markt, die ook wel als de [[Green Pool]] werd aangeduid. Zijn ideeën konden door interne tegenstellingen in Europa echter niet bogen op veel steun, zodat de onderhandelingen hierover strandden in 1953. Mansholt was er echter van overtuigd dat een Europese markt de toekomst had en vormde binnen de Nederlandse raad van ministers de grootste voorstander van [[Europese integratie]]. Voor zijn verdiensten voor de landbouw kreeg hij op 9 oktober 1956 van de [[Lânbou Hegeskoalle]] in [[Weins]] een [[earedoktoraat]]. Rond dat jaar begon echter ook de landbouw langzaam in te zakken en kreeg Mansholt in de Twadde Keamer vaak het verwijt dat het zijn schuld was omdat hij zich meer voor Europees dan met nationaal landbouwbeleid zou inzetten. Ook kreeg hij van zijn politieke tegenstanders kritiek op het feit dat hij, om in contact te blijven met zijn doelgroep, een soort [[klankboerd]] van politieke adviseurs had, die veelal van Pvda-huize waren en zich dus volgens tegenstanders met de politiek 'bemoeiden'. Tenslotte kwam ook zijn positie binnen het kabinet steeds verder onder druk te staan doordat hij steeds vaker afwijkende opvattingen vertolkte en [[soloaksje]]s verrichte. Toen Mansholt uiteindelijk vertrok voor zijn Europese betrekking, zou [[Willem Drees]] tegen een collega hebben gezegd "We zijn hem gelukkig eindelijk kwijt".