|
[[Ofbyld:Behn Love-Letters 1684.jpg|thumb|[[Aphra Behn]] (1684) ''Love Letters Between a Noble Man and His Sister'']]
EenIn '''briefroman''' is eende benamingnamme voorfoar eenin [[roman (literatuur)|roman]]dy't diehast vrijwel geheelhielendal of uitsluitendsels bestaathielendal uitút gefingeerdeoptochte [[correspondentie]]korrespondinsje tussentusken verschillendeferskillende figurenfigueren of uitút [[brief|brieven]] vanfan mar slechtsíén éénpersoan persoonbestiet.
HetIt genresjenre waswie vooralfral populairpopulêr inyn de [[18e eeuwieu]]. DeHonnear preciezeit ouderdomkrekt ervanbegûn is, moeilijk vastwitte tewy stellennet. AlsAs eerste groots opgezette briefroman zou mensoe ''[[Love-Letters between a Nobleman and his Sister]]'' (1684/85/87) vanfan [[Aphra Behn]] kunnensjoen zien{{feit||2010|04|04}}wurde kinne. Het oudste literaireliterêre werkwurk waarvan met zekerheid vaststaat dat hetit eenin briefroman is is ''Cárcel de amor'' ("Kerker vanfan de liefdeleafde"; casa. 1485) vanfan [[Diego de San Pedro]]. AndereOare bekende vroegeiere broefromansbrieveromans zijnbinne ''Lettres de Respect, d'Obligation et d' Amour'' vanfan [[Edmé Boursault]] uitút 1669, en de eveneensek inyn 1669 doortroch [[Claude Barbin]] anoniemanonym gepubliceerdepublisearre ''[[Lettres portugaises]]''. InYn de geschiedenisskiednis vanfan de [[EngelseIngelske literatuur]]literatuer wordtwurdt [[James Howell]] alsas de grondleggergrûnlizzer vanfan de briefroman geziensjoen.
Meestal maakt men een onderscheid tussen verschillende typen briefromans: briefromans waarin de brieven van één briefschrijver worden weergegeven, romans met een briefwisseling tussen twee personages en romans met een briefwisseling tussen meer dan twee personages. Bij de laatste twee typen spreekt men ook wel van '''briefwisselingsroman'''.
Een kenmerk van een briefroman is dat het [[vertelperspectieffertelperspektyf]] niet bij een externe verteller ligt, maar bij de verschillende briefschrijvers zelf. Men kan de briefroman dus beschouwen als een nevenvorm van het type roman waarin een [[ik-vertellerferteller]] aan het woord is. Verder is er vaak een diversiteit aan stijlen aanwezig, bedoeld om onderscheid te maken tussen de verschillende brievenschrijvers en hun individuele karakters. Een voordeel van deze verteltechniek is dat het een ideale manier is om de [[personages]]persoanaazjes door middel hun correspondentie zichzelf te laten beschrijven, en om bepaalde zaken van diverse kanten te belichten. Een nadeel is dat gebeurtenissen soms meer dan een keer verteld moeten worden zodat alle personages op de hoogte zijn.
DikwijlsFaak bevathat in een briefroman ookek eenin voorfoar- en/of nawoordneiwurd, waarindêr't de "uitgever"'útjouwer' yn verklaartferklearret dat de brieven authentiekoarspronklik zijnbinne.
Bekende voorbeeldenfoarbylden vanfan briefromans uitút de 18e eeuwieu zijnbinne:
*[[Samuel Richardson]], ''Pamela, or Virtue Rewarded'' (1740), ''Clarissa Harlowe'' (1748)
*[[Jean-Jacques Rousseau]],''Julie ou la nouvelle Héloise'' (1758)
*[[Johann Wolfgang von Goethe]], ''[[Die Leiden des jungen Werther]]'' (1774)
*[[Choderlos de Laclos]], ''[[Les Liaisons Dangereuses]]'' (1782)
*[[Betje Wolff]] en [[Aagje Deken]], ''[[De Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart]]'' (1782)
*[[Elisabeth Maria Post]], ''Het land, in brieven'' (1788)
*[[Jane Austen]], ''[[Lady Susan]]'' (1794)
*[[Bram Stoker]], ''[[Dracula (roman)|Dracula]]'' (1897)
*[[Montesquieu]], ''[[Lettres persanes]]'' (1621)
*[[Jean-Jacques Rousseau]], ''[[Julie ou la Nouvelle Héloïse]]'' (1761)
{{Bron|bronvermelding=
{{Boarnen|boarnefernijing=
* {{aut|Dautzenberg, J.}} ''Nederlandse literatuur, geschiedenis, bloemlezing en theorie tot 1916''. DenDe BoschBosk: Malmberg.
}}
| 
