Minne Hoekstra: ferskil tusken ferzjes

Foar deit Fryske Bûn wie it gjin wedstriid, mar foar deit Nederlânske al. Foar Minne Hoekstra, dielnimmer 34, wie it dúdlik in wedstriid; hy hie sels [[gatsjeredens]] - redens mei gatten yn de izers, dat se lichter wienen. It waard in tocht yn teiwaar en yn it westen gong it oer brak, sêft iis. Nei 189 km wie Minne Hoekstra de flugstefluchste yn 13 oere 50, en hy wûn dermei de ferguld-sulveren medalje dy't it Nederlânske bûn útloofd hie.

Yn de folgende dagen kaam der spul yn de krante mei in oare dielnimmer, [[Jan Boon]]. Boon sei dat er sels net hurd riden hie om't it gjin wedstriid wêze soe, en hydat er hawwe woe dat Hoekstra dêr't it iis te min wie stikken rûn hie.

Dêrnei ferdwûn Minne Hoekstra wer út de publyke belanstelling, en waard dûmny. Syn prizen binne úteinlik troch syn soan, doe't dy sels al 85 wie, oan it [[Earste Fryske Redensmuseum]] jûn.