InYn de werkverschaffingwurkferskaffing kregenkrigen de werklozenwurkleazen geengjin echte baan aangebodenoanbean, maarmar werdenwaarden zehja doorfan de overheidoerheid verplichtferplichte om inswier grotewurk werkploegen ongeschoold werk uitút te voerenfieren. metBenammen name inyn socialistischesosjalistyske kringenfermiddens werdwaard de werkverschaffingwurferskaffing alsas eenin vormfoarm vanfan uitbuiting beschouwdsjoen. HetIt werkwie wasfaak zwaar,swier dewurk werkwekenûnder zo'n 50minne uuromstannichheden, demei omstandighedenwurkwiken erbarmelijkfan ensa'n het50 loonoeren wasen maarin net genoeg om met een gezin rond teleech komenfertsjinst. InYn [[1939]] verdiende iemand inleinen de werkverschaffingleanen tussentusken de € 6,50 en € 8,00 peryn'e weekwike. OpzettelijkIt stuurde deregear regeringstjoerde de werklozenwurkleazen naarmei groteopset projectensin vernei weg,projekten zodatfier defan meestenhûs daarsadat welhja moestenallinnich overnachten. Alleen zaterdagavondseontejûn en zondag kondensneins zijthús thuiswêze zijnkoenen.
Werklozen die weigerden of zij die het werk niet konden volhouden kregen geen steun en waren aangewezen op de armenzorg, wat in die dagen als een blamage werd gezien. Veel werkverschaffingsprojecten werden uitgevoerd onder leiding van de [[Nederlânske Heidemaatskippij]] (de ''Heidemij''). De overheid bepaalde de projecten, de werktijden en de lonen, de Heidemij hield toezicht op de arbeiders. Heidemij medewerkers gaven orders, hielden iedereen in de gaten, betaalden het loon uit en hielden contact met de overheid. Toezichthouders van de Heidemij werden door de arbeiders 'stoklopers' genoemd, blijkbaar hadden ze altijd een stok bij zich. Onenigheid met een stokloper kon snel leiden tot ontslag, de arbeiders protesteerden dan ook niet. Want ontslag betekende [[earmesoarch]].
