De Harkema: ferskil tusken ferzjes

Oan de ein fan de [[18e ieu]] wie it dien mei de turfgraverij en in soad minsken bleaune sûnder wurk op de oerbliuwende heide op de ûnfruchtbere sângrûn. It gebiet ûnder Droegeham hiet de de Hamsterheide en it gebiet dat ûnder Surhuzum foel waard de Surhuzumerheide neamd. In soad minsken wennen yn in keet fan stutsen heideseadden. Der wie lân genôch mar faak waard de eigener (faak de tsjerke of de gemeente) net om tastimming frege. Yn de lytse spitketen wennen faak grutte húshâldings. De measte minsken fan de heide hiene net folle kontakt mei minsken bûten dit wat isolearre gebiet. Groepkes spitketen dy't by elkoar stiene waarden Smoarhoeke, de Fûgelkamp, Barchhiem, de Bulten, de Dunen en de Bosk neamd. Nei 1850 kamen evangelisten en dûmny's nei de heide om se situaasje te ferbetterjen. Der wiene in soad misstannen, wurkleazens en drankmisbrûk. In bekende dûmny wie ds. [[Lambertus Nankes Warmolts]]. It boadskip dat de earmoede troch God bepaald wie en dus net aktyf tsjin yngien wurde mocht. It sosjalisme dat yn dy tiid op kaam wie frege krekt wol om aktyf te wêzen. [[Jelle Dam]] wie, hoewol in leauwich man, in foaroanman út dy tiid. Letter wie it ek [[Durk Mozes]] dy't him foar de heidsjers ynsette. Der kaam in skoalle en de Wenningwet makke dat der mear minsken út de spitketen wei yn stiennen húskes kamen te wenjen. Yn 1921 waard dit Harkema De Pein neamd. Om 1920 hinne wurde de heidegebieden fan Droegeham, Surhústerfean en Surhuzum by de himrik fan De Harkema-Opeinde foege en as selsstannich doarp ûnder dy namme neamd. Yn 1972 krige it de namme Harkema. De namme waard letter feroare yn De Harkema.

 

Yn it [[Iepenloftmuseum De Spitkeet]] dy't simmerdeis iepensteld is, is te sjen hoe't men hjir tusken 1850-1920 libbe. Der is in earmentsjerkhôf, in spitkeet, in wâldhúske, in fruithof en in skieppehok en in wenningwetwente.