Ferskil tusken ferzjes fan "Francis Bacon"

'''Francis Bacon''' ([[Dublin]], [[28 oktober]] [[1909]] – [[Madrid (stêd)|Madrid]], [[28 april]] [[1992]]) wie in [[Ingelân|Ingelske]] [[ekspresjonisme|ekspresjonistyske]] [[keunstskilder]]. Hy makke portretten fan persoanen, wêrby't it antlit of lichem mishypt wie om in bettere yndruk fan harren psychyske en emoasjonele aard wer te jaan. Bacon portrettearre net de bûtenkant fan de persoanen, mar de binnenkant. Syn skilderijen hawwe faanfaak in groteske, tsjustere en benearjende útstrieling.

Bacon makke gebrûk fanbrûkte in unike skildertechnyk wêrby't hy earst farve op in doek smiet en dêrnei pas sjen gie wat hy yn de farveklodders seach. Pas as hy in foarstelling yn de abstrakte farrvefarve seach, gie hy dizze klodderskwitsen útsmarren mei in doek, wêrby't de farve yn de poarjen fan it (net-preparearre) linnen drukt waard. By it útsmarren kaam hy wurkjendewei ta in einresultaat, wat hy 'boetsearje yn farve' neamde. Troch de flugge, dynamyske en spontane manier fan skilderjen en troch de soad ûnbeskildere plakken yn syn skilderijen kinne syn wurken beskôge wurde as akwarellen yn oaljefarve.

By Bacon foarme de komposysje it wichtichste ûnderdiel fan it skilderij. Hy eksperimintearre krekt salang oant hy de goede ferhâlding hie tusken foarm, kleur en djipte. Hjirby wie de leechte like wichtich as de foarmen en figueren sels wiene. Neffens Bacon wie it meitsjen fan de komposysjes dan ek syn ienige driuwfear as keunstner: struktuer skeppe yn de gaos dy't syn eigen libben wie. Alle figueren hiene, oant yn de lytste details, in spesjale betsjutting yyn Bacon syn libben en allinnich troch dizze figueren en foarmen yn strakke komposysje te setten koe hy mei dy obsesjes ôfrekkenje. Omdat it meitsjen fan komposysjes in soad eksperimintearjen en oefenjen ferge, makke Bacon tsientallen skilderijen oer itselde ûnderwerp, krektlike lang oant hy de ultime komposysje makke en mei dat byld ôfrekkenje koe. Hieltiten weromkommende bylden dy't troch de holle fan Bacon spoeken en dêr't hy dus mei ôfrekkenje moast wiene de krusiging, trijelûken, it portret fan Velasquez, de selsmoard fan syn leafde George Dyer, skilderijen fan [[Vincent Van Gogh]], de minsklike mûle, rôfdieren en röntgenfoto's. Al dizze figueren en tema's kamen hieltiten werom yn syn wurk.