Upanishad: ferskil tusken ferzjes

De '''Upanishads''' (उपनिषद्, ''Upanişad'')binne in ûnderdiel fan de [[hindoeïsme|hindoeïstyske]] [[Shruty]]-geskriften. De âldste Upanishads hearre ta de Vedyske geskriften. Se kome foar by elk fan de fjouwer [[Veda's]]. Se foarmje goed besjoen in filosofysk oanhingsel by de hymnen en foarskriften fan de Veda’s. It wurd Upanishad betsjut letterlik: ‘delsitte by' en tsjut op it sitten fan de [[learling]] oan de fuoten fan de master. Fandêr dat Upanishad ek ûnderrjochting betsjut. De ûnderrjochtingen fan de Upanishads binne útwurke yn de [[Vedanta]] filosofy. De Upanishaden wurde ek wol sjoen as in seleksje uit de [[Brahmana|Brahmana's]] en specifiekspesifyk daaruitdêrút de [[aranyaka|aranyaka's]]. GrofwegRûchwei heefthat men bijby diedy selectieseleksje gekekensjoen naarnei filosofischefilosofyske inhoudynhâld, maarmar nietnet alle filosofiefilosofy uitút de Brahmana's is inyn de Upanishaden terechtgekomen. Oarsom is net elk stik upanishad filosofisch interessant.

De foarnaamste Upanishads binne, zoals algemeen aanvaard wordt, die welkedêr't [[Shankara|Sankaracarya]] (788-820) uitkoosferklearjende omoantekeningen vanby verklarende aantekeningen te voorziensette; het zijnit erbinne tientsien en de Indischeyndiaaske traditietradysje noemtneamt zese inyn dezedizze volgordefolchoarder: Isa, Kena, Katha, Prasna, Mundaka, Mandukya, Taittiriya, Aitareya, Chandogya en Brhadaranyaka.

VolgensNeffens sommige geleerden schreef Sankara ook een commentaar op een elfde Upanishad, de Svetasvatara. In zijn commentaar op de Brahma-Sutra verwijst hij naar nog vier andere, namelijk: Kaushitaki, Jabala, Mahanarayana en Paingala.