Swakke kearnkrêft

De swakke kearnkrêft (ek swakke krêft of swakke wikselwurking neamd) is ien fan de fjouwer fûnemintele natuerkrêften. Yn it standertmodel fan de deeltjesfysica wordt de zwakke kernkracht taskreaun oan de útwikseling fan de zware W- en Z-bosonen. Het bekendste effect van de swakke kearnkrêft is bètaferfal (de emisje fan elektronen of positronen door neutronen, die zich in atoomkernen bevinden en de daarmee geassocieerde radioactiviteit. Het woord zwak slaat hier op het feit dat de veldsterkte van de zwakke kernkracht ongeveer 10^-11 van de sterkte van de elektromagnetische kracht en ongeveer 10^-13 van de sterkte van de sterke kearnkrêft bedraacht.

It Feynman-diagram foar bèta-minus ferfal fan in neutron yn in proton, elektron, en elektron-antyneutrino middels in yntermediêre swiere W^- boson

Oan dizze side wurdt noch wurke! Fier hjir asjebleaft gjin bewurkings út oant de skriuwer mei de side klear is.

De swakke kernkracht wordt overgebracht door W-bosonen (W⁺ en W^-) en Z-bosonen (Z⁰) en beïnvloedt

• neutrino's
• laden leptoanen
• kwarks

De zwakke kernkracht stelt leptonen en quarks (en hun antimaterie-tegenhangers) in staat energie, massa en lading met elkaar uit te wisselen. Met een veldsterkte, die een factor 10⁹ kleiner is dan de sterke kernkracht blijft de invloed van de zwakke kernkracht beperkt tot in de atoomkern. Deze kleine actieradius wordt verklaard door de relatief grote massa/energie van de swakke dieltsjes (80 GeV). De swakke wikselwurking skeint de CP-symmetry.

Sjoch ek

• Elektroswakke wikselwurking
• Standaardmodel — de standertteory fan de elemintêre dieltsjes en de fûnemintele natuerkrêften oas as de swiertekrêft.

Externe link

• (in) Georgia State Univ. side oer de fjouwer fûnemintele natuerkrêften.