It kearnpunt fan Schweitzers filosofy is de term "earbied foar it libben". Yn syn eagen wie de beskaving yn ferfal fanwege in algemien gebrek oan de wil om leaf te hawwen. Nei syn fêste oertsjûging moat elts it libben earbooedigjeearbiedigje en dêrmei ek leafhawwe. Hjirmei gie hy streekrjocht yn tsjin de dan benammen by de jongerein populêre filosofy fan [[Friedrich Nietzsche]]. Hy hie mear op mei de tinktrant fan de Russyske skriuwer [[Leo Tolstoj]], waans wurk hy bewûndere. GuoFan syn tiidgenoaten fergelikenbinne guons dy't Schweitzers tinken fergelykje mei dat fan [[FranciscusFransiskus fan AssisiAssisy]], wat hy net tsjinspruts. Syn persoanlike [[motto|kredo]] wie
:"Ik bin libben dat libje wol, te midden fan libben dat libje wol".
Mei 'libben' bedoelde hy elk libjend minsk, bist en ding yn de heule kosmos. Hy bepleite in soarte spirituele ferhâlding ta it grutte gehiel, seach dat as in foarm fan oerjefte oaanoan it libben en oan de leafde ta alles wat libbet. Op dizze oertsjûging boude hy syn meast bekende teory oer "[[kultuer]] en [[etyk]]", wêroer' t hy syn hiele fierdere libben by alderlei gelegenheden spruts. Hy hooptehope dat hy dêrmei in wêzentlik bydroech oan in nije [[renêsssânse]] fan de minskheid, in minskheid, bepleite hy, dy't neitinkt en him dêrtroch bewust wurdt fan syn kontekst, it omringjende libben, en dat mei in nije leafde en mei nije krêft wilskrêfwilskrêft dêrnei hannelje soe. Autonoom neitinken oer de wierheid, de essinsje fan it libben, soe neffens Schweitzer resultearje yn it krijen fan ddede needsaaklike ynderlike krêft ta it dwaan fan nommele, ferheven dieden ten geunste fan alles dat libbet. Schweitzer waard alomalhiel respekrtearrerespektearre foar it yn praktyk bringen fan syn eigen teory.
