Kaapkoloanje (Nederlânske koloanje): ferskil tusken ferzjes

De '''Kaapkoloanje''' wie in [[Nederlân]]ske en letter [[Feriene Keninkryk|Britske]] koloanje om [[Kaapstêd]] yn it tsjintwurdige [[Súd-Afrika]] hinne. Op [[6 april]] [[1652]] stifte [[Jan van Riebeeck]] yn opdracht fan de [[Feriene Eastynjeske Kompanjy|VOC]] in ferfarskingstasjon om de reis nei Ynje makliker te meitsjen. Yn de rin fan de [[17e ieu]] waakste de festiging troch emigraasje fan Nederlanners (benammen Sieuwen en Hollanners), en letter ek mei Frânsken, Dútsers en Ingelsen ta in echte koloanje.

De Britten krigen de koloanje yn [[1795]] nei de Slach om Muizenberg yn hannen. De Britten krigen net folle ferset en koennkoene de koloanje maklik oernimme. By de Frede fan Amiens yn [[1803]] krige de [[Bataafske Republyk]] de Kaapkoloanje werom, mar yn [[1806]] wie it dien, nei de Slach fan Blaauwberg kaam de koloanje definityf yn hannen fan it Britske Ryk. De koloanje bleaun yn hannen fan de Britten oanoant de foarming fan de [[Uny fan Súd-Afrika]] yn [[1910]], doe waard it gebiet omneamd nei de [[Kaapprovinsje]].

De Kaapkoloanje omfieme likernôch de helte fan it hjoeddeiske Súd-Afrika. It lei yn it súdwesten fan it hjoeddeiske Súd-Afrika. Begjinnend by de [[Atlantyske Oseaan]] rekkeriek it gebiet him út oant de [[Grutte Fiskrivier]] yn it easten. Yn it noarden wie it gebiet lange tiid beheinebeheind troch de [[Oranjerivier]], mar letter waard ek in stik lân tusken de koloanje en [[Botswana]] by it gebiet helle.