De sykte is foar bisten slim besmetlik, ferlykber mei de [[gryp]] by minsken. Dêrom jilde der yn gefal fan tongblier alderhanne maatregels. De sykte kin troch in ferskaat oan firussen feroarsake wurde. In dúdlik gefolch fan de syktme is dat siike bisten blieren yn de mûle krije, benammen op de tong.
SeDe syktmesykte is it slimst by keikij. Ek dêr is dy lykwols mei goede fersoarging net deadlik; nei likernôch twa wike is de ko wer sûn. In ko dy't ien kear siik west hat, hat sels in oare kear in wjêrstân tsjin de syktmesykte. Sûnder fersoarging stjert 1 as 2 persint fan de keibisten. Tsjintwurdich wurde bisten mei tongblier lykwols faak ôfmakke, omdat de eksport fan fee stagnearret as de sykte de kop opstekt. UtOm dyselde reden wurdt der yn de measte lannen ek gjin gebûkgebrûk mear makke fan [[faksinaasje]]. DitDat betsjuthat alta datgefolch it risiko op in [[epidemy]] by it útbrekken fan tongblier folle grutter is at wat dy oars wêze soe. Sûnder maatregels koe in [[epidemy]] troch it hiele lân gean, om't gjin kei wjêrstân hat.
Oare bisten as kei stjerre oarnaris net oan tongblier mar wurde al siik. Ek oare bisten as evenhoevigen en ek minsken kinne de sykte krije, mar dan almeast troch drekt kontakt mei in siik bist, of troch net-kôke molke of fleis. Hja kinne der wol skea fan ûnderfine, mar hja rinne gjin risiko. ▼
▲Oare bisten as keikij stjerre oarnaris net oan tongblier mar wurde al siik. Ek oare bisten as evenhoevigen en ek minsken kinne de sykte krije, mar dan almeast troch drektdirekt kontakt mei in siik bist, of troch it ynnimmen fan net-kôke molke of rauw fleis.Hjafan kinnein dersiik wolbist skealichte fansykteferskynsels ûnderfineoprinne, mar hja rinne gjin risiko.
