Septuaginta: ferskil tusken ferzjes

De LXX wie ûnder it [[Hellenisme]] en de earste ieuwen fan it [[kristendom]] de wichtichst en faakst brûkte [[Bibeloersetting]], by de kristenen likegoed as by de Joaden. Under de Joaden krige de oersetting fan om-ende-by [[100]] n. Kr. ôf in minne namme, om't kristenen dermei besochten oan te toanen dat [[Jezus Kristus]] de foarseine [[Messias]] wie. De christenen hechtten bijvoorbeeld veel betekenis aan het [[koinè|Griekse]] woord ''parthenos'', [[maagd (geneeskunde)|maagd]], in [[Jesaja (boek)|Jesaja]] 7:14, terwijl er in het [[Hebreeuws]] ''almah'' staat, dat behalve ''maagd'' ook '' jonge vrouw'' kan betekenen.<ref>Bijbelse encyclopedie, Kok, Kampen, 3e ed 1979</ref>

Nei inkele besikingen om de [[Hebrieuske Bibel]] op 'e nij, mar dan letterliker oer te setten – troch Aquila (hiel bot letterlik, en dêrtroch ûnbegryplik), troch Symmachus en troch [[Theodotion]] (in herziening fan de LXX) – wurdt yn de [[synagoge]] besletten allinnich noch mar de Bibel yn it Hebrieusk te lêzen hat men de LXX oan de kristen oerlitten. Der waard yn yn Hebrieuwsk ûnderwiis oan bern ynvestearre en it proses fan standerdisearje fan wat lang om let de [[Masoretyske Tekst|Masoretyske tekst]] gean hite soe waard trochsetten.