'''David Hume''' ([[Edinboarch]], [[26 april]] [[1711]] – dêre, [[25 augustus]] [[1776]]) wie in [[Skotlân|Skotske]] [[filosoof]] en in skiednisskriuwer yn de tiid fan de [[ferljochting]]. Hie wie ien fan de wichtichste [[empiry]]ske filosofen en syn ideeën hawwe fan grutte ynfloed west op [[Immanuel Kant]].
== Biografy ==
Rigel 26:
=== Religieuske opfettings ===
Hume wie in [[Agnostisisme|agnostikus]] en slutedat dushy netslute útit datbestean derfan in god bestienet útdus net út. Yn syn ''An Enquiry Concerning Human Understanding'' analysearret hy de foarstelling fan godGod as in perfekt wêzen. Hy stelt dat de oarder fan de natuer it meast toanoanjouwende argumint is dat troch leauwigen brûkt wurdt om it bestean fan godGod te bewizen. Hume lûkt it bestean fan in god net yn twifel, mar hy brûkt it argumint om oan te toanen dat men net seker wêze kin dat god absolút goed en fermoedsoenjend is. It ienige bewiis dat men hat fan god is it bestean fan de wrâld, en yn de wrâld is it kwea en de gaos oanwêzich. En omdat wy it bestean fan god inkel as oarsaak fan de wrâld kenne, meie der gjin kwaliteiten oan god jûn wurde dy’t net nedich wienen om de wrâld te skeppen. We kennen de oarsaak inkeld troch syn gefolch en dus mei de oarsaak inkeld sjoen wurde mei de attributen dy’t it mooglik meitsje om it gefolch te produsearjen. Hume seit net dat god perfekt is, mar minsken dy’t dat wol sizze kinne dat nea bewize.
