Yn de Selskipstavering binne foaral eleminten út de stavering fan Halbertsma's werom te finen. In foarbyld is it oernimmen fan de Nederlânske ''oe'', wylst alle oare Germaanske talen dêr it teken ''u'' foar brûke. De stavering grypt ek werom nei it Aldfrysk, lykas by it skriuwen fan in ''h'' yn ''hwa'', dy't nei alle wierskyn net mear oerienkaam mei de 19e-ieuske útspraak. De ''o'' yn ''to'', no it wurdsje ''te'', wie yn de njoggentjinde ieu noch wol te hearren. Dat wie ek sa mei it wurd ''fan'' dat foar 1945 noch as ''fen'' skreaun waard.
Yn 1879 namen deputearrede steatenDeputearre Steaten fan Fryslân it beslút dat der in folslein wurdboek Nederlânsk-Frysk ("Friesch Woordenboek") fan it [[Nijfrysk]] komme soe, mei as útgongspunt it "Lexicon Frisicum" en it oan 'e provinsje Fryslân neilitten wurdboekmateriaal fan Halbertsma. [[Waling Dykstra]] brûkte de Halbertsma-stavering al yn syn boeken. Hy waard ek de skriuwer fan it nije wurdboek fan deputearre steaten. It earste diel kaam út yn 1900 en it tredde en lêste diel yn 1911. Troch publikaasjes fan skriuwers en it ferskinen fan Fryske wurdlisten en [[wurdboek]]en kaam der yn de 19e ieu stadichoan mear ienheid yn ’e stavering fan it Frysk.<ref>[http://www.gemeentenenfrysk.nl/upload/files/taalfanithertfrysk.pdf Taal fan it hert] side 12</ref>
