[[Ofbyld:Geoffrey Chaucer (17th century).jpg|thumb|225px|Chaucer en syn wapenskyld, anonym portret, 17e ieu.]]
'''Geoffrey Chaucer''' ([[Londen]], sawat [[1343]] - dêre, [[1400]]) wurdt beskôge as de 'heit fan de [[Ingelske literatuer]]' en wie skepper fan de meast priizge dichtwurken út de wrâldliteratuer. Hy wie net allinne in útsûnderlik bejeftige auteur en dichter, mar hie it ek in drok iepenbier libben as soldaat, hofling, diplomaat en amtner en ferfolle in ferkaat oan iepenbiere funksjes. Yn dy karriêre wie er de fertoulingfertrouling en beskermeling fan trije opienfolgjende keningen, nammentlik [[Eduard III fan IngelâfIngelân|Eduard III]] (1312-1377), [[Richard II fan Ingelân|Richard II]] (1367-1400) en [[Hindrik IV fan Ingelân|HendrikHindrik IV]] (1367-1413). Dochs fûn Chaucer de tiid om tûzenen fersregels te skriuwen dy't no noch hieltiten troch literatuerleafhawwers heechbot wurdearre wurde. DêrSa toandeliet er mei oansjen dat it Ingelsk út syn tiid (ek wol [[Middelingelsk]] neamd) krekt sa goedlikegoed brûkt wurde koe yn de [[poëzij]] as it [[Frânsk]] of it [[Latyn]], wat him dy titel fan 'heit fan de Ingelske literatuer' besoarge. Hoewol't er in soad wukenskreaun skreauhat, wurdt er it meast priizge om syn ûnôfwurke [[raamfertelling]] ''[[The Canterbury Tales]]'', dat yn it [[Frysk]] oerset waard as ''De Canterbury Ferhalen'' troch [[Klaas Hoekstra]].
Chaucer syn wurk wurdt skaaimerke trochhat in grut ferskaat oan ûnderwerpen, sjenre en stilen. Hy beljochtet it minslik stribjen nei in sinfol bestean op in soad ferskate wizen. Yn syn wurk kombinearret er humor mei earnst en relativearringsfermogen by de behanneling fan wichtige filosofyske fragen. Chaucer is in dichter fan de leafde, dy't er beskriuwt fan gleon troubrek oant spirituele ienheid mei [[God]]. Hy biedtjout in wiidweidich oersjoch fan de swakheden en healwizens, mar ek op de edelmoedigens fan de minskheid.
