Syordemastate: ferskil tusken ferzjes

'''Syordemastate''', oare namen '''Sjordemastins, Sjursmastins, Sjoordastins, Sjordastate, Sjoerdamastate, Sjoerdastate, Sjurdema-guet''', stie ten westen fanbewesten [[Kollum]], gemeente [[Kollumerlân]], eat ten súdwestensúdwestlik fan [[Bootsmastate]]. Fan de [[stins]]/[[state]] is neat werom te finen.

Yn de 15e ieu komme yn Kollum meardere Sjoerda's foar. Lykas Taekie Sjursma dy't yn 1477 yn de tsjerke begroeven waard, Sybe Sjurda, meirjochter yn [[1482]], en Tjepcke Sjoerda. Syn goederen waarden yn 1517 ferbeurd ferklearre en oan de fjildhear Lubbert Turck jûn. Dat Tjepcke de stins bewenne docht bliken út genealogyske hânskriften dêr't yn fermeldefernijd stietwurdt dat Jens fan Siorda of Sjordema fan Collum, de dogter fan Tjepke Sjiorda op Sjordamastins oan de Buren mei Feyo fan Goslinga troude. Se waarden yn 1501 en 1546 yn Driezum begroeven, dêr't se op Jarichsma wenne hienen.***<br>

Yn 1762 waard de sate mei 50 [[pûnsmiet]] lân troch Maria Alegonda fan Camstra, widdo fan Balthazar fan Ewsum, ferkocht oan Cornelis fan Scheltinga dy't sûnt 1742 eigener wie fan de neistlizzende [[Bootsmastate]]. Dy syn soan Martinus begûn op de lannen fan Sjoorda en Bootsma in bûtenpleats oan te lizzen. Dizze oanlisDy waard lykwols net foltôge (sjoch Bootsmastate). In tiidgenoat fan Martinus romme it wòl foltôge diel fan it park “in''in welke”welk'', sa skriuwt er, “smaak''smaak en bevalligheid heerschen en het nuttige met het vermakelijke in eenen hoogen graad vereenigd is. Kronkelende beekjes, in welke het water door een kunstwerktuig in beweging gehouden wordt, doorkruisen dit heiligdom der Natuur, en brengen niet weinig toe tot vermeerdering van deszelfs vermakelijkheid”vermakelijkheid''. Fierders ferhellet er dat der ek “eene''eene van boomwortelen zamengestelde hermitage”hermitage'' wie en “een''een kunstdal, omgeven door opgeworpene heuvelen van ongelijke hoogte”hoogte''. [[Wopke Eekhoff]] jout yn [[1847]] op syn kaart de fiver it Witwater noch oan, dy't der oan herinnere, noch oan en Andreae neamt neist dizzede fiver noch ''“enkele hoogten”'' dy't doe noch sichtber wienen.<br>

Neffens [[Arnoldus Johannes Andreae]] lei de stins oarspronklik heech en om 1880 wie troch de gedieltlik ôfgroeven terp it stee noch goed werom te kennen.