Earste Trijemanskip: ferskil tusken ferzjes

Content deleted Content added
noadige side
 
+ kat.
Rigel 1:
{{Wurk}}
It '''earste trijemanskip''' of '''triumviraat''' wie in polityk bûnsmaatskip, sletten yn [[60 f. Kr.]] troch [[Julius Caesar|Gaius Julius Caesar]], [[Pompejus|Gnaeus Pompeius Magnus]] en [[Markus Krassus]], nettsjinsteande dat de trije inoar wantrouwen. Wat henharren verenigdeferiene waswie de wenswinsk om de invloeddeynfloed vanfan de [[Senaat (Rome)|senaat]] aan banden te leggenbeheinen. Niets in de Romeinse politiek zou dan zonder hun instemming gebeuren.
 
It eqrste driemanschap was ontstaan in ein jierren 60. Het was niet een officiële bekrachtiging, mar meer een privé-afspraak. De trije manlju maakten verschillende afspraken. Sa soe Caesar [[konsul]] wurde by de ferkiezings fan [[59 f. Kr.]]. Hij moest in die functie ervoor zorgen dat de [[Veteraan|oorlogsveteranen]] van Pompejus in stik lân krige soenen. Fierders zou Caesar na zijn consulschap voor vijf jaar gouverneur worden van [[Gallia Cisalpina]] (Noard-Itaalje), [[Gallia Transalpina]] (Deel van [[Gallië]] dat aan de overzijde van de alpen lag) en een deel van [[Illyria]] (eartiids Joegoslaavje). Hierdoor zou hij zijn vurigste wens kunnen vervullen: zijn eigen legers lichten, nieuwe gebieden inlijven en eeuwige roem behalen. Al gauRillegau die bliken dat Caesar het grootste voordeel uit dit trijemanskip wist te halen.
 
De ôfspraken einige doe't Krassus sneuvelde in de strijd tegen de [[Parten]] in [[53 v.Chr.]]. Dat was in het nadeel voor Pompeius. En de strijd was acuut toen Pompeius "consul zonder collega" werd en daarmee feitelijk alleen de macht had gekregen. Caesar kreeg op 7 januari 49 v.Chr. de opdracht zijn commando neer te leggen. Pompeius werd tegelijkertijd bevolen de Republiek te verdedigen. Caesar trok de [[Rubicon (Italiaanse rivier)|Rubicon]], de grens tussen zijn mandaatgebied en Italië, over met de woorden "''[[alea iacta est]]''" (de teerling is geworpen) en gaf daarmee openlijk te kennen op een staatsgreep uit te zijn. Pompeius had geen tijd een behoorlijk leger op de been te brengen en kon alleen nog maar naar het Oosten vluchten. De burgeroorlog was nu echt. Om de macht van Pompeius te breken, trok Caesar allereerst naar [[Spanje]]. Vervolgens zette hij de achtervolging van Pompeius in. Eerst werd hij door het goed georganiseerde leger van Pompeius verslagen. Mar letter waard Pompejus ferslein en yn [[Egypte]] fermoarde, dêr't [[Ptolemaeus XIII Theos Philopator]] it foar it sizzen hie. Hy joech opdracht om Pompejus te deadzjen en bood Caesar het hoofd van Pompeius aan om bij hem in de gunst te vallen.
Rigel 9:
* [[Twadde trijemanskip]]
 
[[Kategory:?Romeinen]]
 
[[bg:Първи триумвират]]