Showroom (tillefyzjeprogramma): ferskil tusken ferzjes
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Rigel 35:
Yn 1981 neamde Scheer syn boek mei portretten fan bysûndere minsken die’t hy yn syn libben metten en beskôge hat “Paradijsvogels”, en organisearre in jûn yn Paradiso (Amsterdam): “Paradijsvogels in Paradiso” (waaryn û.o. de samler fan dia's fan tramûngemakken, de Sterke Belg, It “Vuilharmonisch Orkest” (swalkers en dakleazen) en it Frommes mei de oankleide hûntsjes, Grace Maddy) en neamde it sa ûntstiene sjenre: “Naïef Variété”.
De namme “Paradijsvogel” ferrike dêrnei stadichoan hieltyd faker de Nederlânske taal en jûch dy de nije betsjutting fan kleurryk nuver folk. Scheer jûch dizze ek as titel oan it tillevyzjeprogramma “Paradijsvogels” (1992-1996), waarfan hy mei Peter Wingender en Ronald Koopmans produsint (Dreamtime Productions) en makker wie.
Oare sjenre-opfolgers fan Showroom: ''De Stoel'', fan [[Rik Felderhof]], die´t redaksjonele bydragen levere hat en in soad ûnderwerpen opspoarre hat troch syn radioprogramma ''Rozengeur en Prikkeldraad'' (1975).
Fierdere troch Showroom ynspirearre ôflaten wiene: ''Man Bijt Hond'' (1998) en de programma's fan Michiel van Erp, ''Lang leve ...'' (2001).
| |||