Earste Wrâldkriich: ferskil tusken ferzjes

Content deleted Content added
SamoaBot (oerlis | bydragen)
L Bot: Migrating 152 interwiki links, now provided by Wikidata on d:Q361
Aliter (oerlis | bydragen)
Oarsaken, Britske oarlochssaak
Rigel 89:
 
== Oarsaken ==
De ''[[casus belli]]'' foar de oarloch wie de [[moard op Frans Ferdinand]], troanopfolger fan [[Eastenryk-Hongarije]], en syn frou [[Sophie Chotek]] yn [[Sarajevo]] troch de [[Servje|Servyske]] nasjonalist [[Gavrilo Princip]]. De werklikewiere oarsaken leinen lykwols djipper.
 
=== It machtslykwicht ===
Yn it begjin fan de [[20e ieu]] bestie yn Jeropa in wankel machtslykwicht dat troch in oantal foarfallen ûndermine waard:
* It Britske regear besleat om by in Frânsk-Russysk bûngenoatskip oan te sluten. Dat beslút waard stipe troch de eangst dat Dútslân troch syn fleatútwreiding de Britske oermacht op see teneatteneate dwaan koe. Dútslân seach him hjirtroch as slachtoffer fan in tsjin him rjochte gearspanning;
* Dêrop folgen Dútske en Eastenryksk-Hongaarske útdagings oan de Ingelsk-Frânske- Russyske 'Triple [[Entente]]';
* De Dútsers makken harhienen soargen oer ithoe rapperap Russyske herstel neiRuslân de nederlaach tsjin Japan yn [[1905]] en de dêrop folgjende revolúsjonêre ûnrêst oerkaam;
* Tagelyk bloeiden yn de [[Balkan (skiereilân)|Balkansteaten]] krêftige nasjonalistyske ambysjes op, wêrby’tdêr't men diplomatike stipe by socht ynby oan de iene kant [[BerlynDútsklân]] en [[WenenEastenryk]] en oan de oare kant [[Sint-PetersburgRuslân]]. De Pan-Slavisten woenen Russyske stipe foaroan de Slavyske folken ûnder Eastenrykske hearskippij. InYn gebieten as [[Sloveenje]], [[Sileezje]] en [[Bohemen]] ûntstie in een sterk Slavysk-nasjonalistysk bewustwêzenbesef, wat op syn bar eangst en fijânskip by de Dútsers oprôp. De earste pan-Germaanske en [[antisemitisme|antisemityske]] bewegingenbewegings stutsen de kop op (dat it sie fan it [[nasjonaal-sosjalisme]] waard dus al yn de 19e ieu siedde);
* Der ûntstie in tsjinréaksje op [[de Ferljochting]] fan de 19e ieu. Oarloch waard troch nasjonalisten, sosjaal-darwinisten, militêren en oare groepen sjoen as "suvering". Troch oarloch soe de sterkste kultuer (- de eigen) kultuer - oerwinne, en soenen "syktes" as [[feminisme]], [[homoseksualiteit]] en [[frijmitselderij]] útband wurde. Oarloch waard troch guon dus as remeedzje tsjin maatskiplike kwalen sjoen;
* Yn tsjinstelling ta Frankryk en Grut-Brittanje, hie Dútslân kwalik [[koloanje]]s, wat lateit talân in gefoelichleger prestiizje joech, yn de eagen fan guon smertlik prestiizjeferliesleger. Ynvestearrings yn de koloanjes smieten net daliks in protte winst op, mar neffens de doe hearskjende opfettings yn Dútslân lei it grutte foardiel yn de behearsking fan de hannelsstreamen en de privilegisearre tagong ta grûnstoffen en ôfsetmerken. De Dútsers sels seagen it as in "efterstân". Dútslân wie de letkommer, oan wa’t gjin "plak ûnder de sinne" gund waard;
* Grut-Brittanje hie neat op mei it Dútske stribjen nei mear koloniale macht, om't dat sjoen waard as in oantaasting fan de Britske macht;
* Dútslân hie it sterkste lânleger fan’e wrâld; algemien hienen de Dútsers de oertsjûging dat in mooglike oarloch wol yn in Dútske oerwinning einigje moast. De measte nasjonalistyske groepearings hopen dêrom op in konflikt en ek oaren dy’t dêr net op út wienen, fielden meastal net de needsaak in oarloch abslút te foarkommen;
* Grut-Brittanje seach yn de fersterking fan de Dútske float in drekte bedriiging;
* Frankryk socht in kâns op ''revancherevâns'' om it yn [[1870]] ferlerne [[Elzas-Lotharingen]] op Dútslân werom te feroverjen;
* De ferskillende bûngenoatskippen wienen net sterk, earder swak te neamen. En Dútslân énen Ruslân, de sterkere partijen, lieten harren beide liede troch harren respektyflike swakkere bûngenoatenbûnsmaten [[Eastenryk]] en [[Servje]], útom eangstdy harrennet te ferliezen;
* Mobilisaasjes wienen kwalik werom te draaien. Troch de minne kommunikaasje wie dewienen militêre planningplannen tige rigide, en "elke dei wachtsjen betsjutte 15 kilometer gebietsferlies". Dêrtroch gie it inisjatyf fan de politisy oer nei de militêren;
* Hjirmei kaam it kiezen foar oanfallen tichterby. De earste klap wie ommers in daalder wurdich;
* Eastenryk-Hongarije wie slim ferswakke. De Dûbelmonargy wie troch Itaalje en Prusen fernedere, wie troch de ''Ausgleich'' fan [[1868]] hast yn twaën splitst, en socht kompensaasje fia de Balkan. De anneksaasje fan [[Bosnje en Herzegovina]] yn [[1908]] wie hjir in foarbyld fan. In maklike oerwinning op Servje soe bewize dat Eastenryk-Hongarije noch altyd in grutte mogendheid wie;
Line 135 ⟶ 137:
Yn 1914 waard de sitewaasje yn Jeropa hieltyd slimmer. Benammen nei de moard troch in Servjer op de Eastenrykske aartshartoch [[Frans Ferdinand fan Eastenryk|Frans Ferdinand]] op [[28 juny]] stjoerde Jeropa op oarloch oan. In web fan ferdraggen en belangen makke dat at ien fan de grutmachten oanfalle soe, dat dan de oare grutmachten ek yn 'e oarloch komme soe.
 
Op [[30 juny]] mobilisearre [[Ruslân]], beskermer fan [[Servje]]. Dútslân stelde, as bûnsmaat fan Eastenryk, in ultimatum om dy mobilisaasje yn te lûken, en mobilisearre dêrnei ek. [[Frankryk]], as bûnsmaat fan Ruslân mobilisearre ek. [[Dútslân]] begûn mei it útfieren fan it [[Von Schlieffenplan]] en ferklearre Frankryk de oarloch, op [[3 augustus]]. De [[Ynfal yn Belgje yn de Earste Wrâldkriich|oanfaloarlochsferklearing trochoan Belgje]] waard troch [[Grut-Brittanje]] as casus belli brûkt, dat ferklearre dat it boarch stie foar de neutraliteit fan Belgje.
 
Mei dit ''Sniebaleffekt'' waard de oarloch dochs beskôge as in oarloch sa'r der mear west hienen. Der wie oannaam dat eltsenien thús wêze soe “as de blêden falle”.
Line 142 ⟶ 144:
Nei de Dútske ynfal flechten miljoenen Belgen nei Ingelân, Frankryk en Nederlân. It grutste part fan de boargerflechtlingen kaam lykwols foar de ein fan it jier wer nei hûs. Foar Belgen bûten harren heitelân waard wrâldwiid jild ynsammele.
 
Yn totaal binne by de ferovering fan Belgje mear as 50005.000 boargers fermoardeom hals brocht, wêrûnder froulju en bern. De Dútsers beslisten ta ôfgryslike represailles neidat se, nei eigen sizzen, troch boargers besketten waarden. De Britske propaganda skildere de Dútskers dêrnei ôf as barbaren út it easten. It Britske Ryk hie dêrnei yn it earstoan gjin probleem mei it oanfoljen fan it útinoar sketten beropsleger.
 
=== Rinfuorgestriid ===