Jan Mankes: ferskil tusken ferzjes

Content deleted Content added
wurk
L wurkleas
Rigel 1:
{{wurk}}
[[Ofbyld:Jan Mankes zelfportret.jpg|thumb|right|Selsportret fan Jan Mankes]]
'''Jan Mankes''' ([[Meppel]], [[15 augustus]] [[1889]] - [[Eerbeek]], [[23 april]] [[1920]]) wie in [[Nederlân]]sk [[keunstskilder]].
Line 5 ⟶ 4:
Jan Mankes gie yn [[1902]] nei de [[Hegere Boargerskoalle|hbs]] yn [[Meppel]], mar makke dy net ôf doe't de húshâlding yn [[1903]] nei [[Delft]] ferhuze. Yn dy perioade wurke hy as learling glêsskilder J.L. Schouten en folgde hy in jûnsoplieding oan de [[Keninklike Akademy fan Byldzjende Keunsten|Akademy foar Byldzjende Keunsten]] yn [[De Haach]]. Hy begûn mei it skilderjen fan fûgels en nêsten yn de tunen fan De Haach en omkriten. Fan [[1909]] oant [[1915]] wenne Mankes mei syn âlden yn [[De Knipe|Boppeknipe]]. Dêr ûntstie hy syn leafde foar de natoer en makket er in protte fan syn bêste wurken.
 
Yn 1913 kaam hyer yn de kunde mei [[Anne Zernike]], in teologe en de earste frouljus-[[predikant]] fan Nederlân. Hy boaske yn 1915 mei har, wêrnei't sy in skoftke yn De Haach wennen. Yn 1916 ferhuzen se nei [[Eerbeek]] yn [[Gelderlân]] omdat se tochten dat dy boskige omjouwing goed wêze soe foar Mankes, dy't wylswylens [[tuberkuloaze]] skipe hie. Yn dizzedy perioade wenne hy ek inkele moannen yn [[Nunspeet]]. Yn 1918 waard harren soan Beint berne, neamd nei Jan syn heit. Jan Mankes wie slim siik em lei in soad op bêd; As'tas it wat better gie wurke hy oan ien tried wei. Yn 1920 ferstoar hy oan syn sykte, doe't hy 30 jier âld wie. Hy waard begroeven yn Eerbeek.
 
== Wurk ==
Jan Mankes liet in oeuvre nei fan sa'n 150, benammen lytse skilderijen, ûngefear 100 tekeningen en sa'n 50 printen. Yn mear as de helte fan syn wurk is de natoer it wichtichste ûnderwerp. Dêrneist makke hy selsportretten, portretten (benammen fan syn heit, syn mem en syn frou), [[stillibben]]s, lânskippen en ynterieurs. Jan Mankes eksposeardeeksposearre al in soad by syn libben en waard tige wurdearre.
 
Yn it begjin skildertskilderet Mankes benamen donkerkleurige fûgels en letter ek in protte ljocht, benammen wite bisten. De keunstsamler Pauwels wie syn mesenas en stjoerde him neist materialen ek faak bysûndere fûgels dy't hyer skilderje koe.
 
Syn wurk skaaimerketwurdt himskaaimerke troch benammen troch in bepaalde stilte. Yn 1923 neamt [[Richard Roland Holst]] Mankes ''Hollands meast ferstilde skilder''. Dy stilte wurdt feroarsakeûntstiet troch lykwichtige komposysjes en ynbannich kleurgebrûk en in hast net sichtbere pinsielstreek.
 
Syn wurk wurdtwaard û.o. tentoansteld yn it [[Scheringa Museum foar Realisme]], en no yn it [[Museum foar Moderne Keunst Arnhim]] en [[Museum Belvedêre]].
 
<gallery widths="200" heights="200">