Kaligula: ferskil tusken ferzjes

Hy wie de tredde keizer fan it ''[[Romeinske Ryk|Imperium Romanum]]''. Yn [[37]] folge hy [[TiberiusTibearius]], syn efterneef, op. De koarte tiid dat er regearre stiet bekend as ien fan de meast wrede en bizarre tiidreken fan it Keizerryk.

De heit fan Kaligula, Germanikus ferstoar yn [[19]] ûnder nuvere omstannichheden. Syn mem dy't TiberiusTibearius ferantwurdlik hâlde foar de dea fan har man, waard troch de keizer ferbannen en stoar de hongersdea. Tiberius wie ferfolgens ek ferantwurdlik foar de dea fan de âldere broers fan him, Nearo en Drusus. Dat Kaligula sels net troch de keizer fermoarde is hie, benammen te krijen dat er noch jong wie om in gefaar te foarmjen. Wol waard er twongen om yn it paleis te libjen fan syn omke Tiberius. Nei alle gedachten hat er hiel bot te leiden hân fan dizze bizarre opfieding en hat it ynfloed hân op syn letter dieden as keizer.

De earste moannen fan syn bewâld ferrûn ûnthjittend en wienen in ferromming neffens it terreurbewâld fan TiberiusTibearius. Hy wie sels sa goederjousk dat nei njoggen moannen de skatkiste (troch TiberiusTibearius oan de nok ta fuld) folslein leech wie. Nei in earnstige sykte begûn hy lykwols him hiel oars te gedragen. Lykas keizer Augustus foar him besocht er alle regearingsmacht nei him ta te loeken dêr´t hy tagelyk de yllúzje by ophâlde dat er de [[Romeinske Republiek|"res publica"]] hanthavene. Nei de sykte gong Kaligula iepentlik it konflikt oan mei de aristokrasy. Mei gefolch dat er oanhâldend te krijen hie mei gearspanningen troch senatoren en hy hieltyd mear geweld brukte dat úteinlik eskalearre soe en dêr´t hy yn in persoanlik isolemint troch rekke. Dêrby kaam dat er net bot suksesfol wie yn syn militêre kampanjes.