Igorliet: ferskil tusken ferzjes

It '''Igorliet''' of '''It liet fan de fjildtocht fan Igor''' (Aldrussysk: Слово о плъку Игоревѣ, ''Slovo o plŭku Igorevě''; Russysk: Слово о полку Игореве, ''Slovo o polku Igoreve''; Oekraïensk: полку Ігоревім, ''Slovo o polku Ihorevim'') is in anonym [[epos]] / poëem, skreaun yn it [[Aldrussysk]] en datearre ein tolfde ieu en is in seldsum hichtepunt yn de midsieuske [[Russyske literatuer]]. [[Aleksander Borodin]] basearre syn ferneamde opera ''[[Prins Igor]]'' op it ''Igorliet''.

It ''Igorliet'' beskriuwt de ûngelokkige fjildtocht yn [[1185]] fan Prins Igor fan Novgorod-Severski, in stedsje ten noardeastennoardeastlik fan [[Kiev]], tsjin de [[Polovstsy]], plonderjende nomaden. DizzeDy roekeleaze, mar histoarysk ûnbetsjuttende fjildtocht, dy't úteinlik liedtlate ta Igor syn nederlaach, wurdt ferhearlike en besongen yn sterk poëtyske bewurdings. Opmerklik is dat Igor net allinnich besongen wurdt, mar ek bekritisearre. As hy net sa ûnbetochtsum west hie om poerallinnich tsjin de fijân op te lûken, mar him feriene hie mei oare Russyske foarsten (benammen mei de grutfoarst fan Kiev), hie hyer mear kâns hân op súkses. It ''Igorliet'' jout dêrmei krityk op de ferdieldheid fan de Russyske foarsten yn de tolfde ieu, doe't it lân al bedrige waard troch ynfallen trochfan de nomaden[[nomade]]n út de steppen[[steppe]]n oan de eastkant fan de [[Wolga]]. In ieu letter soe Ruslân hielendalalhiel ûnder de ynfloed komme fan de Mongoals-Tartaarske hordenklibers en bruts in tiidrek oan dy'tdat bekend stiet as it “Tartarejok” (fan [[1220]] oant [[1480]]).

[[Ofbyld:Slovo o pluku Igorově, 1800.jpg|thumb|Earste printe útjefte ''Igorliet'', (1800 )]]

It manuskript fan it ''Igorliet'' waard pas yn [[1793]] ûntdekt doe't in gesant fan graafgreve [[Aleksej Moesin-Poesjkin]] in bondel âlde hânskriften kocht. DizzeDy samling, dy't blykber út de [[16e ieu]] kaam, befette neist it ''Igorliet'' ûnder mear ek de [[Nestorkroanyk]]. Yn opdracht fanFanwege [[Katarina II fan Ruslân]] waard yn 1796 in mei de hân skreaune kopy makke en yn [[1800]] ferskynde de earste printe ferzje, dy't daliks ûntfongen waard as in hichtepunt yn de Russyske en wrâldliteratuer. Al gau waarden troch ferneamde Russyske dichters (wêrûnder [[Vasili Zjoekovski]], yn de tweintichste ieu ek [[Konstantin Balmont]] en [[Nikolaj Zabolotski]]). mar ek yn it bûtenlân, oersettingen makke nei modern Russysk, wêrby't de epyske stikken faak ferfongen waarden troch lyryske.