Latinisearring: ferskil tusken ferzjes

'''Latinisearring''' is it yn it [[Latyn]] omsette fan in [[namme]], wurd as útdrukking.

Men latinisearre meast de namme fan in skriuwer fan in yn it Latyn skreaun boek, doe't dy taal de [[lingua franca]] foar wittenskiplik wurk wie. It lei doe yn'e reden en pas de auteursnamme oan dy taal oan. DitDat waard foaral dien yn de [[15e ieu|15e]] en [[16e ieu]], yn de ynternasjonale fermiddens fan binnen [[Humanisme|humanisten]] en wittenskippers. It ferlangen om mear yndruk te meitsjen kin in oar motyf kinwest wêzehawwe, mar dan fral yn lettereletter ieuwen.

De latinisearring kin basearre wêze op de oarspronklike foarfoarm fan de namme. Dan is it meast de útgong dy't taheakke wurdt wylst ek wurdlûden feroarje kinne. Yn oare gefallen wurdt de namme fan de bertestêd of bertekrite ferlatynske (Arezzo, Nijmegen, Erpe, Canterbury), of gewoan de famyljenamme oerset (Latomus voorfoar Metser). In útsûndering wie bygelyks Linnaeus: dy hjitte al fan [[Carl Nilson Linnaeus]], in humanistyske namme dy't syn heit oannomd hie doe't it yn [[Sweden]] ferplicht waard om in famyljenamme te kiezen.

*[[:en:Petrus Apianus|Petrus Apianus]] (Peter Apian)