Abel folge syn broer Erik IV nei syn dea per [[1 novimber]] 1250 op. Erik IV is grif troch twa fan Abel syn oanhingers ombrocht op in reis fan Erik troch [[Hartochdom Sleeswyk|Sleeswyk]]. Abel en fjouwrentweintichfjouwerentweintich eallju leinen de '''dobbelt tylvter-ed''' (''twa doazinendozinen eed'') ôf en beswarren dat hartoch Abel gjin diel yn de moard hân hie. It wurdt (en no noch altiten) wiid en siid leauwd dat kening Erik IV wiswol op befel fan syn broer Abel fermoarde is. ''Abel af navn, Kain af gavn'' (''Abel fan namme, Kaïn yn dieden'') soe de befolking sizze.
Kening Abel en keninginne Machteld soenen sa'n oardel jier regeareregearje. Op [[29 juny]] [[1252]] kaam Abel, en in soad fan syn eallju, om yn in gefjocht mei de Friezen ûnder oanfiering fan [[Sicko Sjaerdema]] yn [[Noard-Fryslân]] ([[Sleeswyk-Holstein]]). Syn soan Waldemar waard op dat stuit finzen hâlden troch de aartsbiskop fan [[Keulen]] om losjild te krijen. Om dy reden waard de jongste broer fan Erik IV en Abel, Kristoffel I, op krystdei 1252 as kening kroane.
Abel syn neisieten - it ''Laach Abel''- soenen oant [[1375]] oer [[Jutlân|Súd-Jutlân]] regeareregearje, faak yn ko-regintskippen mei harren sibben yn [[Holstein (streek)|Holstein]], en soargen foar in permanint probleem foar it Deensk gesach. Harren bestjoer betsjutte de start fan de definitive ôfskieding fan Súd-Jutlân fan it keninkryk DenemarkenDenemark.
