Billungers: ferskil tusken ferzjes

Content deleted Content added
Rigel 9:
Yn de earste helte fan de [[10e ieu]] waard de ynfloed fan de ''jonge Billungers'' yn it gebiet grutter. Machtbasis waren de eigen bezittingen van de familie, evenals de grafelijke rechten op de [[Elbe (rivier)|Elbe]], op [[Lüneburg (stêd)|Lüneburg]] en op de Boppe-[[Wezer]]. Herman Billung werd in [[936]] fan kening [[keizer Otto I de Grutte|Otto I]] belast met de bescherming van de Under-[[Wezer]], de naar hem genoemde Billungermark. De regelmatige plaatsvervanging voor de koning werd in 961 vervolledigd met de hertogelijke rechten. Hij werd als hertog opgevolgd door zijn zoon [[Bernhard I fan Saksen|Bernhard]] (rond 950-1011), die door zijn huwelijk met Hildegard van [[Stade (stêd)|Stade]] het land [[Hadeln]] verwierf. Uit dit huwelijk stamde hertog [[Bernhard II van Saksen|Bernhard II]]. Zijn zoon [[Ordulf van Saksen|Ordulf]] regeerde tot 1072.
 
De lêste Billunger wie Ordulf syn soan hartoch [[Magnus fan Saksen|Magnus]]. Hy hie tusken 1073-1075 spul mei de [[Salyske Franken|SaliërsSaaljers]], mei as gefolch dat ynfloed fan de famylje op de ein fan de 11e ieu tebek rûn. Nei syn dea waarden de famyljebesittings ferdield. It hartochdom wie foar [[Lotarius fan Supplinburg]], de letter keizer, oare goederen kamen troch houliken fan de dochters oan de [[Askaanjers]] en de [[Welfen]], dy't dêrmei harren oerhearskende posysje yn Saksen en [[Landgraafschap Thüringen|Thüringen]] basearen.