Francis Bacon: ferskil tusken ferzjes

Content deleted Content added
Yn 'e Wâlden (oerlis | bydragen)
omstavere 2015
Rigel 7:
Bacon brûkte in unike skildertechnyk wêrby't hy earst farve op in doek smiet en dêrnei pas sjen gie wat hy yn de farveklodders seach. Pas as hy in foarstelling yn de abstrakte farve seach, gie hy dizze kwitsen útsmarren mei in doek, wêrby't de farve yn de poarjen fan it (net-preparearre) linnen drukt waard. By it útsmarren kaam hy wurkjendewei ta in einresultaat, wat hy 'boetsearje yn farve' neamde. Troch de flugge, dynamyske en spontane manier fan skilderjen en troch de soad ûnbeskildere plakken yn syn skilderijen kinne syn wurken beskôge wurde as akwarellen yn oaljefarve.
 
By Bacon foarme de komposysje it wichtichste ûnderdiel fan it skilderij. Hy eksperimintearre krekt salang oant hy de goede ferhâlding hie tusken foarm, kleur en djipte. Hjirby wie de leechte like wichtich as de foarmen en figueren sels. Neffens Bacon wie it meitsjen fan de komposysjes dan ek syn ienige driuwfear as keunstner: struktuer skeppe yn de gaos dy't syn eigen libben wie. Alle figueren hiene, oant yn de lytste details, in spesjale betsjutting yn Bacon syn libben en allinnich troch dizze figueren en foarmen yn strakke komposysje te setten koe hy mei dy obsesjes ôfrekkenje. Omdat it meitsjen fan komposysjes in soad eksperimintearjen en oefenjen ferge, makke Bacon tsientallen skilderijen oer itselde ûnderwerp, krektlike lang oant hy de ultime komposysje makke en mei dat byld ôfrekkenje koe. Hieltiten weromkommende bylden dy't troch de holle fan Bacon spoekenspûken en dêr't hy dus mei ôfrekkenje moast wiene de krusiging, trijelûken, it portret fan [[Diego Velázquez|Velasquez]], de selsmoard fan syn leafde [[George Dyer]], skilderijen fan [[Vincent van Gogh]], de minsklike mûle, rôfdieren en röntgenfoto's. Al dizze figueren en tema's kamen hieltiten werom yn syn wurk.
 
Hoewol't it wurk fan Bacon nea abstrakt woarn is, skildere hy syn skilderijen wol bewust ûndúdlik, wêrtroch't meardere ynterpretaasjes mooglik waarden. Bacon woe dat 'de farve in eigen libben krije soe', wêrmei't hy bedoelde dat elk mins yn de komposysje sjen koe wat hy woe. De details, persoanen en foarwerpen op it skilderij wiene foar him tige persoanlik gefoelich en, nei eigen sizzen, net belangryk foar de taskôger. Dy hoegde allinnich de harmonij, rêst en oarder fan de komposysje te ûndergean.