Nikaragûa: ferskil tusken ferzjes

It gebiet fan it tsjintwurdige Nikaragûa waard troch [[Kolumbus]] ûntdutsen op syn fjirde tocht nei [[Amearika]] en letter fierder ferkent troch [[Gil Gonzales de Avila]] yn [[1522]]. Yn de [[17e ieuiuw]] festigen har Hollânske, Ingelske en Frânske frijbûters oan de kust, folge troch Spaanske ymigranten yn de [[18e ieuiuw]] en makke ûnderdiel út fan de Spaanske koloanje yn Amearika.

Yn [[1823]] skiede Nikaragûa har ôf fan Spanje en makke it oant [[1838]] diel út fan it Sintraal Amerikaanske steatebûn. De [[19e ieuiuw]] waard karakterisearre troch in fûle striid tusken ''Liberalen'' en ''konservativen''. Tsjin it bewâld fan de [[diktator]] [[José Santos Zelaya]] (1893-1909) rjochten him hieltyd gearspannings en opstannen. In ynterfinsje troch de [[Feriene Steaten]] makke in ein oan dizze tastân. Zelaya waard ferdreaun en Nikaragûa waard in soarte protektoraat fan de Feriene Steaten. It Bryan-Chamorro-Ferdrach út [[1916]] joech de Feriene Steaten it rjocht om in kanaal troch Nikaragûa te graven en in fleatbasis oan te lizzen yn de [[Golf fan Fonseka]]. It Amerikaanske leger gong pas út Nikaragûa wei yn [[1937]].

Der is ek in lytste mienskip fan minsken út it Midden-Easten (Syrjers, Armeenjers, Palestinen, Joaden en Libanezen) die een aantal hebben van rond de 30.000. Fierders wenne der Aziaten (Japanners en Sinezen). Harren tal leit boppe de 12.000. Ein 19e ieuiuw kamen de earste Sinezen nei Nikaragûa.