Tasitus (skriuwer): ferskil tusken ferzjes

Content deleted Content added
Xqbot (oerlis | bydragen)
L Robot: eo:Tacito (verkisto) is een goed artikel
ynfoboks
Rigel 1:
{{Ynfoboks skriuwer
[[Ofbyld:Gaius Cornelius Tacitus.jpg|thumb|right|200px|Tasitus.]]
| ôfbylding = Gaius Cornelius Tacitus.jpg
| ôfbyldingstekst =
| ôfbyldingsbreedte = 200px
| oar pseudonym =
| echte namme = Publius Kornelius Tasitus of <br>Gajus Kornelius Tasitus
| nasjonaliteit = [[File:Vexiloid of the Roman Empire.PNG|15px]] [[Romeinske Ryk|Romeinsk]]
| berne = [[56]] of [[57]]
| berteplak = [[Gallia Narbonensis]] <br>([[Romeinske Ryk]])
| stoarn = ±[[120]]
| stjerplak = ?
| etnisiteit = [[File:Vexiloid of the Roman Empire.PNG|15px]] [[Romeinen|Romeinsk]]
| taal = [[Latyn]]
| sjenre = [[non-fiksje]] ([[skiednis|skiedkundige wurken]])
| perioade = [[Klassike Aldheid]]
| streaming =
| tema's =
| bekendste wurk(en) = ''[[Germania (boek)|Germania]]'' <br>''Historiae'' <br>''Annales''
| útjouwer =
| prizen =
| jierren aktyf = ±[[85]] – ±[[120]]
| webside = ''n.f.t.''
}}
'''Tasitus''' (yn it [[Latyn]]: '''Tacitus'''), folút: '''Publius Kornelius Tasitus''' of '''Gajus Kornelius Tasitus'''<ref>De brieven fan [[Sidoanius Apollinaris]] neame him "Gajus"; yn ien fan 'e twa oerbleaune manuskripten fan syn wurken wurdt er as "Publius" oantsjutten (<span style="font-variant: small-caps;">Syme, R.</span>, ''Tasitus'', s. 59).</ref> ([[56]]/[[57]]-±[[120]]) wie in [[Romeinske Ryk|Romeinsk]] [[histoarikus]], [[skriuwer]] en reedner. Dat lêste wie iroanysk, yn acht nommen dat syn ''[[cognomen]]'' Tasitus yn it Latyn de betsjutting "swijend" of "swijsum" hat. Hy wurdt gauris beskôge as Romes grutste skiedskriuwer. Tasitus syn sympaty gie dúdlik út nei in [[republyk|republikeinske steatsfoarm]], ynstee fan nei de eigenwille fan guon fan 'e [[keizer]]s.<ref>Dit is teminsten de oerhearskjende fyzje sûnt de [[Frânske Revolúsje]]: histoarikus Giuseppe Toffanin ûnderkent troch de skiednis hinne twa kampen: de "reade tasitisten", dy't Tasitus oangripe om harren "republikeinske" gefoelens te uterjen; en de "swarte tasitisten", dy't yn Tasitus fral in hantlieding sjogge om in monargy ta in goed ein te bringen. Fan 'e [[Renêssânse]] ôf (wannear't Tasitus syn geskriften nei lang wei west te hawwen wer boppe wetter komme) oant de iere [[Ferljochting (tiidrek)|Ferljochting]] fynt men ferneamde foarbylden fan beide "kleuren" fan Tasitus-oanhingers: [[Francesco Guicciardini]] en [[Denis Diderot]] kinne as foarbylden fan 'e swarte tasitisten neamd wurde, wylst men de geskriften fan [[Machiavelli]] dan wer yn twa rjochtings útlizze kin: swart tasitisme yn ''[[De Hearsker]]'', en read tasitisme yn 'e ''[[Ferhannelings oer de Earste Tsien Boeken fan Titus Livius|Discorsi]]''. Foar bibliografyske ferwizings: sjoch [[:en:Tacitean studies|"Tacitean studies", it artikel op de Ingelsktalige Wikipedy]].</ref> Hy skreau oer sljochtwei lju mei likefolle fanselssprekkendheid as oer keizers en oare machthawwers, en joech dêrmei in prachtich ynsjoch yn it libben fan syn tiid.