Japansk: ferskil tusken ferzjes

Der is gjin dúdlike relaasje mei oare talen. De Japanske grammatika fertoant noch de measte oerienkomst mei dy fan de [[AltaÿskeAltayske talen|AltaÿskeAltayske taalfamylje]]. In protte taalkundigen tinke dan ek dat it Japansk in al hiel gau ôfsplitst lid is fan dizze groep en/of besibbe oan it [[Koreaansk]]. It soe ek in soarte [[prehistoarje|prehistoaryske]] [[kreoaltaalkreoalske taal]] wêze kinne, mei in [[Austronesyske talen|Austronesysk]] [[substraattaal|substraat]] en in [[AltaÿskeAltayske|AltaÿskAltaysk]] [[superstraattaal|superstraat]].

Foar sprekkers fan bygelyks [[Turkske talen]] is it fanwege de sterke oerienkomst tusken de Japanske en de AltaÿskeAltayske grammatika makliker om Japansk te learen as foar sprekkers fan [[Yndo-Europeeske talen]]. It Ald-Japansk liket [[klinkerharmony]] hân te hawwen, hoewol't dit net hielendal te bewizen is. De mieningen oer hoefolle lûden it Ald-Japans hie en hoe't dy har tot elkoar ferhâlden rinne útien. Oer it generaal wurdt oannomd dat it Moderne Japansk gjin lûdharmony (mear} hat.

Der binne ek pseudo-Ingelske wurden yn it Japansk, dus wurden dy't der wol Ingelsk útsjogge mar yn it Ingelsk sels hielendal net besteane, de saneamde ''wasei-eigo'' (和製英語). Bygelyks ''mai-kaa'' (my car) yn de betsjutting fan in eigen persoanlike auto. NG (''no good'') brûkt men om taboes/blunders oan te jaan (it Nederlânsk hat dit soarte pseudo-lienwoorden trouwens ek: ''oldtimer, stationcar''). In nijsgjirrich foarbyld is ''hanbaagu'' en ''hanbaagaa'', beide ôflaat fan it Ingelske hamburger, mar by it earste wurd giet it allinnich mar om it fleis en by it twadde om it fleis tusken it broadsje. Guon fan dizze wurden binne wer al yn it Ingelsk en oare talen oernomd, lykas ''karaoke, walkman'' en ''famikon'' (sjoch ek [[doublet (taalkunde)|doublet]]).