[[Ofbyld:Billunger Mark 1000.PNG|thumb|280px|It territoarium fan de Billungers om it jier [[1000]]]]
De '''Billungers''' wienen in aadlik [[Stamhartochdom Saksen|Saksysk]] laach út de iere [[midsieuwenmidsiuwen]]. Der wurdt ûnderskied make yn âlde en jonge Billungers, dêr't de famyljebannen net altiten helder by binne.
==Ade Billungers==
Rigel 6:
==Jonge Billungers==
Yn de earste helte fan de [[10e ieuiuw]] waard de ynfloed fan de ''jonge Billungers'' yn it gebiet grutter. Machtsbasis wiene de eigen besittingen fan de famylje, krekt as de greeflike rjochten op de [[Elbe (rivier)|Elbe]], op [[Lüneburg (stêd)|Lüneburg]] en op de Boppe-[[Wezer]]. Herman Billung waard yn [[936]] fan kening [[keizer Otto I de Grutte|Otto I]] opdroegen mei de beskerming fan de Under-[[Wezer]], de nei him ferneamde Billungermark. De regelmjittige ferfanging troch de kening waard yn 961 foltôge mei de rjochten op it hartochdom. Hy waard as hartoch troch syn soan [[Bernhard I fan Saksen|Bernhard]] opfolge (om-ende-by 950-1011), dy't troch syn houlik mei Hildegard fan [[Stade (stêd)|Stade]] it lân [[Hadeln]] ferwurf. Ut dat houlik stammet hartoch [[Bernhard II fan Saksen|Bernhard II]]. Syn soan [[Ordulf fan Saksen|Ordulf]] regeare oant 1072.
De lêste Billunger wie Ordulf syn soan hartoch [[Magnus fan Saksen|Magnus]]. Hy hie tusken 1073-1075 spul mei de [[Saaljers]], mei as gefolch dat ynfloed fan de famylje op de ein fan de 11e ieuiuw tebek rûn. Nei syn dea waard it famyljebesitting ferdield. It hartochdom wie foar [[Lotarius fan Supplinburg]], de letter keizer, oare goederen kamen troch houliken fan de dochters oan de [[Askaanjers]] en de [[Welfen]], dy't dêrmei harren oerhearskjende posysje yn Saksen en Thüringen basearen.
