In soad Drintske sândoarpen waarden eartiids teistere troch grutte doarpsbrânen. Ek Ekslo ûntkaam der net oan: yn 1884 baarnden achttjin wenningen yn it doarp finaal ôf. Ek it gemeentehûs, dat yn 1870 ferhuze waard fan Odoorn nei Ekslo en ûnderbrocht wie yn loazjemint Bussemaker, foel as proai fan de flammesee. Dêrfoar setele it yn Valthe, mar ek yn yn Odoorn, yn in diel fan in pleats.
Oan it begijn fan de 20e ieuiuw krige ek Ekslo in halteplak oan it spoar [[Emmen (Drinte)|Emmen]]-[[Gasselternijveen]] fan de [[Noordoosterlocaalspoorweg-Maatschappij]]. Yn dy tiid wwaard ek diskusearre oer it plak dêr't it gemeentehûs fan Odoorn komme moast. Bussemaker krige it klear dat it gemeentehûs yn Ekslo bleau troch de dêrfoar needsaaklike grûn oan de gemeente te skinken. De ynwenners fan [[Tweede Eksloërmond]], dy't hurd striden hiene foar in gemeentehûs yn harren doarp, wienen min te sprekken oer dizze beslissing. Yn 1943 waard it gemeentehûs yn Ekslo opnij troffen troch brân. Troch it yn de brân stekken fan it gemeentehûs besocht it [[Nederlânsk ferset yn de Twadde Wrâldoarloch|ferset]] it befolkingsregister te ferneatigjen, wat lykwols net slagge.
