Yn eardere ieuweniuwen stiene jonge protters yn grutte parten fan Europa op it menu. De jonge fûgels waarden fongen yn saneamde [[protterpot]]ten, in [[Keramyk|keramyske]] nêstgelegenheid. De protterpot hie in fleangat en wie oan de efterkant, dy't tsjin de muorre hong, iepen, sadat de jonge fûgels der krekt foar it útfleanen maklik út heljen wienen. Oan wjerskanten fan it fleangat sieten gatsjes, dêr't men, as de fûgels grutter waarden, stokjes troch stuts om foar te kommen dat de protters útfleagen. It Nederlânsk sprekwurd ''"Ergens een stokje voor steken"'' komt dêr fan ôf. Protterpotten binne tsjintwurdich wer yn swang as nêstgelegenheid.
De protters waarden ferwurke ta pastei of der waard prottersop fan makke.
