Yn Nederlân ûntwikkele harren yn de [[6e ieuiuw]] yn it Frysk-Grinslanner terpegebiet stadich oan in keningskip by de it folk fan de [[Friezen]]. Krekt as yn de [[Angelsaksen|Angelsaksyske]] wrâld bestie it Fryske gebiet út meardere lytse politike ienheden mei elts in eigen politike lieder as kening. De earste keningen moatte derom foaral beskôge wurden as kriichshearen, waans kant tydlik keazen waard troch lokale machthawwers (eallju) om wjerstân biede te kinnen oan driging fan oare folken.
It Fryske keninkryk krige yn de rin fan de [[7e ieuiuw]] hieltyd mear stal. De keningen wienen suksesfol yn de kriich en wreide harren gebiet fierder út nei it suden. Sy wienen machtich en ryk en ûnder kening [[Redbad]] soe it [[Fryske ryk]] har grutste útwreiding krije. Nei dizze kening soe it stadich oan oermastere wurde troch de [[Franken]]. [[Karel de Grutte]] makke der yn [[772]] in ein oan, doe't er it gebiet fan de Friezen eastlik fan de [[Lauwers]] by it [[Frankyske ryk]] foege.
