[[Ofbyld:Vrouw Holle.JPG|right|thumb|180px|Frou Holle sa't se ferbylde wurdt yn 'e ''[[Efteling]]''.]]
De bekende [[Litouwen|Litousk]]-[[Feriene Steaten|Amerikaanske]] [[argeologyarcheology|argeologearcheologe]] en [[antropology|antropologe]] [[Marija Gimbutas]] is fan tinken dat "frou Holle" weromgiet op in oerâlde [[Germanen|Germaanske]] oppergoadinne dy't nammen as Holda, Hulda, Holla en Holle droech, en dy't it panteön fan 'e oerlevere [[Germaanske mytology]] foarôfgie. Tsjin it tiidrek fan it klassike [[Germaanske heidendom]] wie hja degradearre ta ien fan 'e mindere goadinnen, in suster fan [[Frigga]], de oarehelte fan 'e oppergod [[Woadan]], wa har domein it húshâlden en dêrby benammentlik it spinnen wie. Oan har skreaune de âlde Germanen de útfining fan it meitsjen fan [[linnen]] út [[flaaks]] ta. Letter, yn it [[kristendom|kristlike]] tiidrek, doe't hja ta in figuer út folksferhalen wurden wie, stie hja bekend as sawol de Dûnkere Beppe as de Wite Frouwe. As it snijt, is it yn Hessen noch altiten wenst en sis dat frou Holle it bêd opmakket.
